Neptunus

Een strip te ver? wat een plezier om de personages terug te vinden die we al decennia lang volgen. de tekeningen van Leo zijn nogal altijd een plezier en zeer eigenwijs. dat typeert natuurlijk deze stripreeks en je bent fan of niet. Maar toegegeven hij was indertijd wel een buitenbeentje. het verhaal is een tweeluik en hier voel je dat dit verhaal beter wat meer ruimte kreeg zoals de andere reeksen naar 5 albums. Ja, inderdaad de uitgeverijen willen maar korte reeksen van twee of drie delen niet meer maar hier zit het verhaal toch heel geconcentreerd in elkaar. Men vliegt op twee dagen van de ene planeet naar de andere om daar snel eens een probleem op te lossen en keert gezellig terug zonder enige jetlag of what so ever…. Tja we zullen maar niet teveel ingaan op details het blijft natuurlijk ook maar eens strip met de bedoeling te ontspannen maar toch… te veel is te veel. Het verhaal in zijn geheel blijft wel aangenaam en je de sfeer van toen zit er terug in. Misschien had Leo toch maar beter het verhaal in meerdere delen geschreven met wat meer ruimte om de lezer om zich meer in het verhaal te kunnen inleven en zo meer de lezer te raken. Maar goed we zijn met deze terug wat in de bijzondere werelden van Aldebaran gedompeld en we kijken toch uit naar het tweede deel en slot die ons hopelijk zal verrassen….

Een nieuw verhaal in de cyclus van Aldebaran is altijd wat uitkijken wat dit zal brengen. Eén ding is zeker: je bent fan van het werk van Leo of je bent het niet. Deze cyclus is alvast de vreemde eend in de bijt, want deze cyclus zal maar 2 delen beslaan en zal ons ook geen nieuwe werelden laten verkennen. Het verhaal start direct met een strak tempo waarbij er een vliegende schotel de aarde nadert. Manon heeft net haar diploma behaald als speciaal agent voor de VN, waardoor ze ingezet kan worden voor speciale ruimtemissies. Dit mag ze meteen doen want ze wordt via Luc ingeschakeld om contact te maken met de vliegende schotel. Wat ze op de vliegende schotel aantreffen lijkt wat teleurstellend, maar dit schip is meer een voorbode wat ze te zien krijgen rond de planeet Neptunus. Intussen is Kim terug gereisd naar Betelgeuze om contact te leggen met de Mantrisse om die te overtuigen de ‘wonderpillen’ aan meer mensen te geven. Jammer genoeg lijkt Kim de Mantrisse niet te kunnen overtuigen omdat deze de mensen te bruut en te gewelddadig vindt (toepasselijk in deze tijden…). Na een kort verblijf op Betelgeuze wordt Kim opgeroepen om mee op missie te gaan samen met Manon, richting het onbekende ter hoogte van Neptunus… Leo (afkorting van zijn echte naam Luiz Eduardo de Oliveira) weet ons opnieuw onder te dompelen in een verhaal waarbij hij ons weet te triggeren om te weten wat er gaande is. Toegegeven, veel actie is er niet aanwezig in deze strip en nieuwe, vreemde dieren zien we niet. Maar de Mantrisse en de Iums op Betelgeuze blijft nog altijd een leuk weerzien. Er passeren trouwens heel wat oude bekenden de revue in dit album, wat ook een leuke extra is. Zijn tekeningen zijn terug vrij kil en basic, als je het zo kunt noemen, waarbij alles er vrij strak uitziet zonder al te veel details. Maar dat draagt dan weer bij tot het futuristische gevoel. Al bij al een leuk album, maar het gemis van de werelden en de spanning die zo typerend waren voor de cyclus van Aldebaran of Betelgeuze weegt wat door bij dit album.

Meegezogen We zijn 22 juni 2203. Het ruimtestation Albert Einstein wordt benaderd door een vliegende schotel. Een ufo die aan de onderzijde trouwens verrassend goed lijkt op het exemplaar waarmee Suske en Wiske het aan de stok hadden in De Gezanten van Mars en op het exemplaar dat wij voor onze kleinzoon tekenen als we een fliegende schotel" moesten tevoorschijn toveren. Met andere woorden: een iconisch exemplaar. Zeker als blijkt dat de toegang tot de buitenste luchtsluis gewoon Engelstalige richtlijnen heeft. Manon, pas afgestudeerd als special agent voor de VN, wordt onverwacht opgenomen in de groep agenten die als eerste het ruimtetuig dienen te onderzoeken. Naast een aanvalsrobot vinden ze twee mensen die blijkbaar gestorven zijn aan een hartfalen door toedoen van nanorobots in hun lichaam. Ondertussen wordt het moederschip van de ufo waargenomen nabij Neptunus en na een eerste vijandig contact wordt de hulp gevraagd aan de Tsalterianen om met hun aanvalsschip Xelenia en verbeterde ruimtepakken het moederschip te kunnen enteren. In eerste instantie gebeurt dit door drones, die vaststellen dat het een wereldschip betreft, bestaande uit drie delen: een bewoonbaar deel met dorpen, een waterreserve en een dichtbegroeid bos. Speciaal is wel dat het bewoonbare deel enkel bevolkt wordt door robots en dat er mensen waargenomen worden in het bosgedeelte. Na het binnendringen van een eerste groep van dertig mensen worden deze slachtoffer van een granaatontploffing en besmet met nanorobots. Manon, als een van de ontvangers van de Mantrisse-pillen, ondervindt echter geen last. In een tweede verhaallijn keren Kim en onder andere Maï Lan terug naar de planeet Betelgeuze op verzoek van de secretaris-generaal van de VN, met als opdracht om de Mantrisse op te zoeken en te vragen of ze zijn pillen — die zorgen voor een vertienvoudiging van de menselijke capaciteiten — ter beschikking willen stellen van de mensheid. Helaas vindt de Mantrisse de mensen te bruut en te middelmatig om hierop in te gaan (als we de strapatsen van Poetin en zijn kliek bekijken kunnen we de Mantrisse geen ongelijk geven). Uiteindelijk vraagt de secretaris-generaal aan Kim en Manon om het wereldschip binnen te gaan (ongevoelig als ze zijn voor de nanorobots) en antwoorden op de vele vragen te zoeken. En zo zal geschieden... Als je het door de woorden Kim, Manon, Tsalterianen, Mantrisse, Betelgeuze en Aldebaran in Keulen hoort donderen, dan is het wellicht aangewezen om de vorige vijf cyclussen van De Werelden van Aldebaran door te nemen. Let wel, ook zonder deze voorkennis zal je genieten van de no-nonsense en ietwat houterige tekenstijl van Leo. Ook zijn aandacht voor de karakters en gevoelens van de vele personages versmelt mooi met zijn futuristische verhaallijn. Willen of niet, je wordt meegezogen in zijn universum. Veelbelovend! bron ssz"