De laatste Schaduw Hoofdstuk 1

Striptekenaar Yvan Gaspard ( Frankijk ) tekent hier zijn eerste strip en wat één. hij zorgt ook voor de inkleuring van de reeks De Buitengewone Reis uitgegeven bij Dark Dragon Books Stripscenarist Filippi Denis-Pierre kennen we ook van volgende stripreeksen of van delen uit die stripreeksen die hij schreef 1. John Lord 2. 999 3. De Boeman 4. De Kapers van Alcibiades 5. dromen 6. Ethan Ringler 7. Nefesis 8. Robbedoes en Kwabbernoot door 9. Zij schreven Geschiedenis 10. De Laatste Schaduw Uitgeput worstelde een groep Russische soldaten en burgers om zich van het front terug te trekken. De Eerste Wereldoorlog strekt zich uit en als dit afschuwelijke conflict de lichamen vermorzelt, put het ook de gezondste geesten uit. Om het moreel van de troepen te verlichten, beveelt soldaat Zvoga, voormalig kapitein van zijn staat, een stop aan in een geïsoleerd herenhuis waar ze langskomen. Het is niet naar de zin van zijn luitenant, maar het zal een kans zijn voor 'Doc. Om de gewonden te behandelen en haar begeleidende dochters, Natalia en Irina, wat rust te gunnen. De barones, die bij haar familie woont, verwelkomt hen ondanks zichzelf, maar verbergt een geheim voor hen. In feite leeft binnen de muren van haar eigendom een ​​groep kinderen die ze probeert te behoeden voor de oorlog en de verwoestingen. Op een nacht ontdekt Natalia hen, maar ze vinden haar meteen leuk dankzij de prachtige verhalen die ze hen vertelt die hun lijden en de kwellingen van de oorlog verlichten. Maar barbaarsheid is nooit ver weg; er broeit een muiterij binnen de groep soldaten en er doen verontrustende geruchten de ronde ... We zouden de laatste schaduw op deze plaatsen op de loer hebben zien liggen ... Eerste deel van een tweeluik die de kwellingen aantoont van oorlog en hoe de kracht van de verbeelding het menselijk geweld kan vergeten. interview met de auteur De laatste schaduw trekt je van bij de coverillustratie en de titelpagina mee in het verhaal, onder een deken van sneeuw in een sfeer die doet denken aan Pan’s Labyrinth. Denis-Pierre Filippi is niet aan zijn proefstuk toe wat het scheppen van betoverende plekken betreft. Zijn handlanger voor dit werk is Gaspard Yvan, die met De laatste schaduw voor het eerst een album tekent. Maar hoe is het album ontstaan? Hoe zou jij De laatste schaduw omschrijven? GASPARD YVAN: Er staan dan misschien denkbeeldige wezens op de cover, toch is De laatste schaduw geen fantasyverhaal. In De laatste schaduw zie je een verschrikkelijke realiteit, de oorlog, door de ogen van kinderen die de realiteit op hun manier vertellen, om haar zo de baas te worden. Ze gieten de werkelijkheid in een sprookje en scheppen een subjectief, emotioneel beeld van die ondraaglijke gebeurtenissen. De laatste schaduw is de eerste strip die je tekent, hoe is Filippi bij jou uitgekomen? YVAN: Bast, een van mijn leermeesters aan de academie, heeft Denis-Pierre Filippi aan mij voorgesteld. We zijn meteen beginnen nadenken over een gezamenlijk project, waarbij ik zou tekenen en/of inkleuren. Denis-Pierre werkte met Silvio Camboni samen aan een reeks en ze waren nog op zoek naar een inkleurder. Ik heb hun voorstel aangenomen. Maar we zijn blijven nadenken over een gezamenlijk project en dat is uiteindelijk uitgegroeid tot De laatste schaduw. Hoelang heeft het uiteindelijk geduurd voor de strip helemaal af was? YVAN: Tussen het moment waarop het contract is getekend en de publicatie van het eerste deel zijn er bijna zes jaar verstreken. Ik werkte tegelijk natuurlijk nog aan andere projecten, wat ook heel veel tijd in beslag nam. Dat het zo lang duurde, was tegelijk ook positief omdat ik mijn tijd kon nemen en heel veel vooruitgang heb geboekt. Het tweede deel heb ik op anderhalf jaar afgewerkt. Je had al samengewerkt met Filippi, als inkleurder, verliep de samenwerking nu anders? YVAN: Niet echt, behalve dat we nu maar met z’n tweeën waren, omdat ik mijn eigen tekeningen ook inkleur. (lacht) Ik werk al een hele tijd samen met Denis-Pierre en we zijn goed op elkaar ingespeeld. Net als bij de inkleuring maakte ik een pagina, we praatten erover en nadien voerde ik de aanpassingen door die we hadden besproken. Enzovoort. Hoe heb je het wezen ‘de laatste schaduw’ bedacht? YVAN: De laatste schaduw moest angstwekkend zijn. Het was een ware uitdaging om zijn masker juist te krijgen, ik heb zoveel verschillende versies getekend. Toen herinnerde ik mij het silhouet van de pestdokters, met hun masker met de lange bek (dat wat doet denken aan aasgieren). In die bek zat een doekje, doordrenkt met een middeltje dat hen moest beschermen tegen de ziekte, wat me meteen deed denken aan de gasmaskers uit de Eerste Wereldoorlog. Een krachtig symbool, dus, dat ik naar mijn hand heb gezet. De sfeer in het album is ontzettend sterk, is dat dankzij je ervaring als inkleurder? YVAN: Dank je. (lacht) Vreemd genoeg vond ik het inkleuren niet zo makkelijk. Mijn ervaring als inkleurder was inderdaad een troef, toch wat de techniek betreft, maar ik heb jarenlang tekeningen van een ándere tekenaar ingekleurd. Inkleuren voor jezelf of voor iemand anders, zijn twee verschillende dingen. Eerst mocht ik de schitterende tekeningen van Silvio Camboni inkleuren, en nu moest ik het werk van een beginneling (met alle onhandigheden die daarmee samenhangen) inkleuren. (lacht) De sfeer in De laatste schaduw is bovendien heel anders, dus het was een hele aanpassing. In het begin van het verhaal sneeuwt het, wat meteen een gevoel oproept van gezelligheid… YVAN: Dat was een idee van Denis-Pierre. Je krijgt inderdaad een vertrouwd, gezellig gevoel dat contrasteert met de wreedheid van de oorlog. Dat is zowat onze rode draad in de twee albums: het contrast warm-koud, sneeuw-bloed, zachtheid-geweld. Ook de titelpagina is geweldig! YVAN: Op de titelpagina zie je Natalia, het hoofdpersonage van het album. Ik had dat beeld in mijn hoofd… het is zo veelzeggend, je ziet er meteen het idee in van een subjectieve blik op de realiteit. Ik wilde het eerst zelfs gebruiken voor de cover, maar uiteindelijk hebben we gekozen voor iets minder angstwekkend en dichter bij de sfeer van het binnenwerk. Kan elke inkleurder ook tekenen, en omgekeerd? YVAN: Ik kan natuurlijk alleen voor mezelf spreken (en ik wilde altijd een tekenaar zijn), maar als ik werk aan een tekening, denk ik altijd aan de tekening zelf, in zwart-wit dus. De kleur komt pas nadien, om de tekening kracht te geven. De inkleuring staat dus, in de eerste plaats, ten dienste van de tekeningen. Zijn je volgende projecten teken- of inkleurprojecten? YVAN: Het tweede deel van De laatste schaduw is intussen klaar. In het Frans zal het begin februari verschijnen. Ik zou graag opnieuw een album tekenen, dat blijft toch mijn eerste roeping