De Groene Hel

Watervliegtuig op kabbelende Amazone Jean-Charles Kraehns Gil St. André draait intussen al eventjes mee. In zijn beginjaren, toen de reeks nog Spoorloos heette en Gil nog op zoek was naar zijn verdwenen vrouw, kon hij naar onze bescheiden mening zijn voet nagenoeg naast die van Largo Winch zetten. Gil was een soort Largo zonder jetsetallures, een welstellend man zonder posterboy-voorkomen. Gil is als een Largo van wie de prioriteiten anders liggen. Hij is geloofwaardiger, menselijker, onder meer door zijn vaderschap. Wel valt op hoezeer het avontuur hem sinds het einde van de tweede cyclus, steeds maar weer lijkt te overkomen, alsof scenarist Jean-Charles Kraehn nog eens extra wil benadrukken dat Gil eigenlijk een gewone familieman is die eigenlijk niks liever wil dan simpelweg met rust gelaten worden. Ook nu vallen de moeilijkheden Gil zomaar op de nek. Hij is op vakantie en wil van de gelegenheid gebruikmaken om even snel een vriend te gaan bezoeken aan de rand van het Amazonegebied. Zonder het te beseffen haalt hij zich problemen op de hals. Wat volgt is een onderhoudende thriller. Kraehn is als ervaren rot meer dan onderlegd in dit genre. Hij heeft minder stokpaardjes en hanteert minder trucjes dan bijvoorbeeld Jean Van Hamme en heeft meer oog voor de psyche van zijn personage dan een Stephen Desberg en toch heeft hij zijn heel eigen stijl. Niettemin dit verhaal onderhoudend is, moeten we toch vaststellen dat dit plot hier en daar wat kabbelt, en iets te veel vertrouwt op een (degelijke) automatische piloot. Een beetje jammer toch. De kracht en het potentieel van het personage uit de eerste twee cycli is zeker nog aanwezig en voelbaar, hij lijkt alleen een beetje ingedommeld. Ligt het misschien aan het wat stilgevallen verschijningsritme, waardoor we wat voeling verloren met het personage? We zullen het hopelijk gauw zien, in het Frans verscheen het volgende deel inmiddels al. Kraehn schrijft ook zoveel. De prima nieuwe avonturen van Roodbaard zijn van zijn hand en nu hij met Roberto Zaghi (bekend van Thomas Silane) vervanging heeft gevonden voor de veel te vroeg overleden Patrick Jusseaume lijkt ook Tramp weldra een doorstart te gaan maken. De nochtans puike Tramp-spin-off De Vliegenier werd na drie delen stopgezet. Kraehn heeft echter goed beseft dat hij tekenaar Chrys Millien best aan boord kon houden en dus verkaste Milien na deel 11 naar deze reeks. Zo is hij de derde tekenaar — na Kraehn, Sylvain Vallée en nog eens Kraehn zelf — die Gil gestalte geeft. Dat doet hij nauwgezet en op het niveau van de rest van de reeks. Hij inkt lichter dan zijn voorgangers — misschien veeleer een uiting van een grafische tijdsgeest? — maar het past bij de reeks. Sowieso hadden Kraehn en Millien met De Vliegenier al bewezen een prima duo te zijn. Wat ons betreft mag deze tandem nog een tijdje blijven doorfietsen... bron ssz