De dief met de 100 gezichten 1/2

verwacht ..... Tussen de vele ensceneringen van de heroïneverslaafde rechercheur blijkt dit avontuur redelijk goed in elkaar te zitten, al brengt het niet echt een nieuwe invalshoek. Toch zorgen het ademloze ritme en de vele wendingen ervoor dat de kijker meegezogen wordt in het onderzoek. De wereld van Holmes is natuurlijk al wat uitgemelkt.... uitkijken of dit nog aanslaat bij de lezer. 1899, Londen. De wazige rust van een opiumhol verdampt als een boze man binnenkomt. Zou het dokter Jekyll kunnen zijn? Ondertussen, in de buurt van Mayfield, valt een vreemdeling pokerspelers radicaal aan, zo erg zelfs dat Sherlock Holmes eropuit wordt gestuurd om deze kampioen te onderzoeken en zijn tactiek te analyseren, die te perfect is om eerlijk te zijn. De gebeurtenissen lijken met elkaar verbonden: wie heeft de twee draden vast? De incarnaties van de beroemde detective ontbreken niet. Fred Duval en Jean-Pierre Pécau bieden die van hen aan in dit begin van een tweeluik dat de naam draagt ​​van zijn grootste vijand: M.O.R.I.A.R.T.Y. De lezer vindt de gebruikelijke trekken van de Engelse held: een onstuimige trots, een briljante geest van deductie en zijn trouwe metgezel Watson (hier nogal uitgewist). Zijn broer Mycroft is ook aanwezig, evenals Churchill en het duo Jekyll en Hyde. Al deze karakters kruisen elkaar, interfereren, overleggen en agiteren tegen dezelfde machiavellistische tegenstander, die momenteel afwezig is op de planken. De mix werkt dankzij een samenhangende en hectische, zo niet verrassende plot. Een paar vleugjes fantasie maken het plaatje compleet en geven deze opkomende twintigste eeuw een beetje steampunk-kant. Op een snijdende en dynamische omlijsting levert Stevan Subic een vrij typische realistische tekening: een fijne lijn en een gemarkeerde inkt die materiaal en reliëf brengen. De lichamen maken soms plaats voor vreemde proporties (vergrote torso's, langgerekte schedels) en bepaalde zeer gedetailleerde shots maken plaats voor andere, grovere. De kleuren van Scarlett Smulkowski genereren een passende mysterieuze sfeer. Tussen de vele ensceneringen van de heroïneverslaafde rechercheur blijkt dit avontuur redelijk goed in elkaar te zitten, al brengt het niet echt een nieuwe invalshoek. Toch zorgen het ademloze ritme en de vele wendingen ervoor dat de kijker meegezogen wordt in het onderzoek.