Verbannen

Cover 0.6/1 – Tekeningen 6.1/8 – Scenario 6.4/8 – Nagevoel 1.9/3 – Totaal 15/20
Helemaal eens met DAI Heinen. Hermann was altijd één van mijn favoriete tekenaars (vroeger wel meer dan nu). Commanche en Bernard Prince waren mijn idolen. De torens van Schemerwoude was een grote ontgoocheling voor mij. Bij Jeremiah ben ik afgehaakt bij nr. 25 maar dat had al veel vroeger moeten gebeuren. Maar je blijft altijd hopen dat de oude tijden terugkeren. Met de reeks Duke gebeurde dat inderdaad even. Dit terzijde heb ik het eerste deel van Brigantus wel graag gelezen (je vliegt door de strip want veel tekst is er niet te bespeuren) en ben wel benieuwd hoe dit in deel twee gaat aflopen. Hermann is met het ouder worden ook steeds meer van de klare lijn afgeweken. De tekeningen worden meer en meer vage schilderijtjes. Ik kan me niet voorstellen dat Hermann bv nog een mooie vrouw/man kan tekenen.

Lelijke smoelenboek
Stel je voor dat voormalig Formule 1-wereldkampioen Lewis Hamilton zou blijven doorrijden tot ver na zijn vijftigste en steeds vaker wordt ingehaald. Over zijn resultaten heeft niemand het meer. Er zouden steeds meer stemmen opgaan dat iemand hem toch beleefd doch dringend moet zeggen dat het echt tijd is om te stoppen. Heel soms zie je nog een vlaag van zijn klasse, maar elke wedstrijd is er eigenlijk een te veel. Dat beeld hebben we inmiddels ook van Hermann.

Hij was ooit een van de beste tekenaars van zijn generatie en de man kon ook nog verhalen schrijven. Ik heb hem ooit mogen interviewen en toen zei hij al dat hij waarschijnlijk zou sterven achter de tekentafel. Het siert de ware liefhebber in hem en ieder album hoop ik dat we weer eens verrast worden door de Hermann zoals ik me hem herinner. De reeks Duke viel soms nog best mee qua tekeningen en de sfeervolle inkleuring kwam het werk nog meer ten goede. Bij Jeremiah heb ik de hoop opgegeven en ben ik gestopt met het kopen van de laatste delen. Western is toch het handelsmerk van Hermann. Of hij goed was in het tekenen van sandalen en toga’s was de vraag, daarom heb ik toch zijn debuut in de tijd van de oude Romeinen aangeschaft.

Brigantus is een tweeluik en de cover belooft al een hoop strijd en bloed. Met zoon Yves als scenarist zullen de dialogen niet al te uitgebreid zijn. Beide voorspellingen zijn uitgekomen en toch kan ik Brigantus wel aanraden. Een Romeinse patrouille bevindt zich in het gebied van de Picten en uit de eerdere Asterix hebben we onthouden dat dit gebied thans bekend staat als Schotland. De Picten was een benaming voor meerdere elkaar bestrijdende stammen die leefden van landbouw en veeteelt. Ze hadden blauwe tatoeages en kregen daarom van de Romeinen de naam Picten. "Picti" betekent in het Latijn "de geverfden". Een Romeinse patrouille wordt in het gebied van de Picten aangevallen en steeds verder gedecimeerd. Een van de soldaten is Melonius Brigantus, opgeleid door Rome om te vechten. Hij valt al snel in ongenade bij zijn medesoldaten en zo begint een overlevingsstrijd in vijandelijk gebied.

Brigantus biedt een van de betere verhalen van vader en zoon Huppen. Tekenen kan Hermann nog altijd. Ook nu zien we soms weer een deel van zijn klasse, die overigens niet tot uitdrukking komt in de vele gezichten van de personages. De titel "lelijke smoelenboek" is hier wel van toepassing. ssz bron