Marie en de Geesten

Passie kan geestig zijn Een passie hebben kan geestig zijn, maar evengoed dodelijk. Vraag dat maar aan Marie Curie, de (tweevoudige) Nobelprijswinnares die (samen met haar man) de elementen radium en polonium ontdekte, maar aan de gevolgen van dat onderzoek overleed. Ware haar man Pierre Curie niet eerder door een ongeval omgekomen dan was ook hij zonder twijfel aan stralingsziekte overleden, ze zijn immers samen aan hoge doses blootgesteld tijdens hun onderzoek. Overigens raakten ook hun dochter en schoonzoon (beiden eveneens fysici) aan deze schadelijke elementen blootgesteld, met alle gevolgen van dien. De onbevangenheid waarmee de Curies in hun onderzoek doken (en de gevolgen daarvan) tonen hoe baanbrekend hun methodes en resultaten waren. Waar mensen in contact komen met iets nieuws, iets onverklaarbaars, gaan ze op zoek naar verklaringen, oorzaken, patronen en zoveel meer. Wetenschappers hebben die eigenschap in versterkte vorm. Waar de wetenschappelijke kennis hun geen verklaring kan bieden, staan ze open voor andere pistes die ze dan proberen te benaderen met dezelfde nieuwsgierigheid en mindset. Pierre Curie was een atheïst met een gedocumenteerde fascinatie voor spiritualiteit. Het is dus niet geheel verwonderlijk dat hij, wanneer de gekende wetenschap hem geen antwoorden biedt, op zoek gaat naar bijkomende verklaringen in de wereld van het spirituele. Een nevenpad van zijn onderzoek, dat hij met dezelfde openheid en precisie trachtte bij te houden en te documenteren. Hoezeer Marie Curie haar man in deze zoektocht volgde is niet met zekerheid geweten, of bewezen, maar er moet op zijn minst eenzelfde nieuwsgierigheid hebben bestaan, om dat wat niet verklaard kon worden te doorgronden, desnoods via nieuwe paden. Scenarist Rodolphe duikelt uit deze onderzoekspistes van de Curies een verhaal op. Hij voert de Curies op in de wereld van het paranormale verkennen. Ofschoon de sporen van de fascinatie voor het spirituele vooral bij Pierre Curie terug te vinden zijn, is Marie Curie het werkelijke hoofdpersonage van dit verhaal. Daardoor mag het misschien wat vergezocht lijken maar dat hoeft het niet noodzakelijk te zijn. Je kan dit album zowat zien als een behoorlijk vrijelijk geïnterpreteerde biografie. Ervaren rot Rodolphe verwerkt heel goed in zijn plot dat het echtpaar Curie in de eerste plaats wetenschappers waren die het paranormale met wetenschappelijke voorzichtigheid, maar tegelijk ook met een open geest wilden benaderen. Voor Rodolphe, die dit als mogelijk verhaalelement verwerkt, is dit meer dan alleen maar een mooi meegenomen scenaristenhandigheidje. De nieuwsgierigheid om nieuwe wetenschapsdomeinen en zelfs pseudowetenschappen te verkennen, was in de snel veranderende wereld van toen inderdaad heel groot. Het is verre van denkbeeldig dat de Curies ook daarin hun steentje wilden bijdragen. Niet weinig albums van uitgeverij Anspach bewegen zich grafisch in de Klare Lijn-stijl. Daar vallen deze tekeningen van Olivier Roman niet onder. Een met zorg getekende historische setting — iets anders wat vaak opvalt binnen het fonds van Anspach — is uiteraard wel aanwezig: gedetailleerde kostumering, nauwgezette architectuur, automobielen en paardentram tekenen allemaal mooi present. Een achtergronddossier maakt het historische gedeelte helemaal af.