De Toet van Tut

Vanaf woensdag 1 juli start het weekblad Knack met de voorpublicatie van De Toet van Tut, een tweede Nero-hommage door tekenaar Luc Cromheecke op scenario van Willy Linthout. In 2017 verscheen een eerste hommagealbum, De Zeven Vloeken, door Kim Duchateau. De Toet van Tut zal op 2 december in album verschijnen bij Matsuoka, een imprint van Standaard Uitgeverij. De bovenstaande vijf previewpagina's in zwart-wit kregen we exclusief van de uitgeverij om ze te kunnen delen met onze lezers. Het gaat om de eerste pagina en de pagina's 11, 12, 13, en 16. Het album van 48 pagina's verschijnt in kleur en in hardcover, niet als softcover, tegen 14,99 euro. De bovenaan afgebeelde cover is nog geen definitieve versie. De voorpublicatie in Knack is in kleur met een wekelijks ritme van vier pagina's. Linthout gaat voluit voor vintage en Marc Sleens kolder van weleer. Er wordt bijvoorbeeld nog in Belgische frank gerekend. Nevenpersonages zoals Beo en Pol de pijpegeest komen erin voor en ook een Egyptische mummie die zijn vijfduizendste verjaardag wil vieren. Nero en zijn vrouw worden door meneer en madam Pheip gevraagd om op hun chateau te letten terwijl zij met Petoetje en Petatje een cruise op de Nijl maken. En uiteraard loopt alles uit de hand. Voor Linthouts fascinatie voor Nero moeten we niet ver zoeken. Voor onze website getuigde hij ooit dat Nero, meer bepaald het verhaal Het Rattenkasteel, zijn leven zou veranderen. Al goed dat hij op zijn tiende verjaardag met de vijftien frank van zijn moeder dat Nero-album kocht in plaats van het pikante humorblad De Lach. Lees het allemaal op deze pagina. In 1982 schreef en tekende Linthout zelf de Nero-parodie De Zeven van Zeveneken, zijn debuutalbum. Pas daarna startte hij met de stripreeks Urbanus waarin zeer veel verwijzingen voorkomen naar het werk van Marc Sleen. Ook de komiek Urbanus is een grote bewonderaar van Sleens strips. Luc Cromheecke kennen we uiteraard van Tom Carbon, Plunk!, Taco Zip, alle absurd-komische strips waar Marc Sleen ook in triomfeerde. In 2016 tekende hij op scenario van Bruno De Roover het opmerkelijke en inmiddels in het Frans vertaalde De Tuin van Daubigny (verschenen bij uitgeverij Blloan) met een portret van de Franse natuurschilder Charles-François Daubigny. Ook Cromheecke legt zich vaak toe op het schilderen van landschappen. Enkele van zijn favoriete Nero-verhalen zijn De Zwarte Voeten (volgens Luc het allerbeste verhaal), Het Ei van October, De Blauwe Toekan en Pol de Pijpegeest. Aardig om te weten: zowel Luc Cromheecke als Willy Linthout wonnen de Bronzen Adhemar, de Vlaamse Cultuurprijs voor de Strip. Het beeldje is vernoemd naar Nero's zoon Adhemar. Beide heren werkten al samen aan de gagstrip Roboboy. bron ssz