De Legende van Roelant

777. Karel de Grote, de koning der Franken, bouwt lustig verder aan zijn grote Europese rijk. Een voor een worden zijn tegenstanders verslagen in bloederige veldslagen en bekeerd tot het Christendom. In zuidelijke richting vormt het Saraceense Spanje hem een doorn in het oog. De Saracenen zijn echter onderling verdeeld. Soleiman Ibn Yazqan Al-Arabi, leider van enkele grote noordelijke steden, voert een opstand tegen Abd Al-Rahman, de emir van Cordoba en hoogste leider van de Saracenen in Spanje. Bovendien ook public enemy nummer 1 van Karel de Grote. Soleiman wendt zich tot Karel om militaire hulp, in ruil voor de belangrijke Noord-Spaanse stad Zaragoza. Karel ruikt bloed en trekt met de Frankische gevechtsmachine richting Pyreneeën. Onder zijn trouwe schare volgelingen bevindt zich ridder Roelant. Een onversaagde durfal die steeds in de voorste linies te vinden is. Meer dan eens redt hij de Frankische meubelen. Niet altijd evenzeer naar de zin van zijn koning... Juan Luis Landa (Arthus Trivium) verzorgt voor Kronieken van Roncevaux zowel het scenario als de tekeningen en de inkleuring. Landa levert alvast geen half werk af. De lezer wordt middels een introductie door chroniqueur Angelo van Syracuse midden in de actie gedropt. Aan een stevig tempo werkt Landa toe naar de confrontatie tussen het leger van Karel de Grote en dat van Abd-Al Rahman. Een belangrijke kanttekening hierbij is de rol van de christenen die de regio van het huidige Baskenland bewonen. Zij blijken immers geen fan te zijn van Karel de Grote en stellen hun onafhankelijkheid nogal hard op prijs. Hiermee wordt meteen ook een parallel naar de huidige toestand in de regio getrokken. De karakterontwikkelingen zijn zuiver gericht op de strijd. Verwacht dus geen uitgebreide karakterschetsen of een blik in het persoonlijke leven van bepaalde geschiedkundige figuren. Het zijn stuk voor stuk helden met een verkeerd kantje. Zo ook Roelant, de man waar het in dit eerste deel tenslotte grotendeels over gaat. Door het verhaal te laten vertellen door Angelo van Syracuse, een goede honderd jaar na de feiten, krijgt de lezer alvast mee dat het verhaal met een grote korrel zout genomen moet worden. Wat het tekenwerk betreft kunnen we kort zijn... Wauw! Actie, karakterkoppen, sfeer, ruwe landschappen, chaos,... Nog meer dan het sterke en rauwe verhaal wist het tekenwerk ons volledig mee te nemen in de legende van Roelant. Dit eerste deel van Kronieken van Roncevaux doet ons reikhalzend uitkijken naar het vervolg. Ook al kennen we uit de geschiedenislessen reeds het einde van het verhaal, op deze manier verloopt de rit toch nog een stuk aangenamer. Bovendien zijn we benieuwd hoe Landa de Baskische twist in het vervolg zal verwerken.