... verdwijnen de schimmen

Aymon van Montgarac, de oude, kwaadaardige inquisiteur, die steeds klaar stond om de brandstapels weer aan te steken, was geen bedreiging meer. De jaloerse haat en wreedheid die hem al zovele jaren aan onze heer Colbus bond, waren de oorzaak geweest van heel wat kwellingen. Maar de oude gek, de aasetende raaf, de smerige en hysterische bok was nog slechts een armzalige monnik met kapotte hersens. Toch kon onze meester niet vergeten dat hij altijd een monster zou blijven in de ogen van de mensen en vooral van Anthea. De tijd had geen macht meer over hem. Hij zou zijn vrienden één na één zien verdwijnen en hij zou er nog steeds zijn, zich voedend met vlees en bloed. Colbus was de leerling geweest van Joachim van Peyrac, een wijze man, geïnitieerd in het oude geloof. Hij alleen zou hem kunnen redden van zijn vervloeking, maar zijn domein lag temidden van ziekmakende moerassen.