Loire

Wanneer Louis een uitnodiging van Agathe ontvangt, is hij een beetje ontroerd. En geïntrigeerd. Zo lang geleden. Ook al heeft ze nooit meer iets van hem gehoord, hij is haar nooit vergeten. Louis heeft schitterende herinneringen aan de paar jaar die hij met haar aan de oevers van de Loire doorbracht. Hij kan het idee dus niet weerstaan om een paar dagen de tijd te nemen om terug te keren naar het licht van de rivier.

Hij besluit naar de ontmoetingsplaats te lopen die Agathe hem per e-mail heeft gegeven. Het is avond. Het is warm. Louis wandelt met plezier langs de rivier en besluit op een strand even af te koelen voordat hij aankomt. Hij kleedt zich uit en gaat het water in. Fout. Hij verliest zijn evenwicht en begint te drijven. Hij raakt niet in paniek en laat zich zonder tegenstribbelen zweven. Ondanks het gevaar voelt hij zich goed. Het probleem is dat het donker begint te worden en dat de stroming Louis op de andere oever heeft gestort. Daar is hij naakt en moet hij een paar kilometer lopen om de brug te bereiken en terug te keren naar de andere kant. Hij wacht op de donkere nacht en begint aan deze lange wandeling die uiteindelijk best grappig is en die hij later als magisch zal omschrijven.

Hij arriveert bij zonsopgang. Agatha is er niet. Het huis lijkt leeg. Op dat moment weet hij nog niets van wat er daarna gaat gebeuren. Hij weet niets van de verrassing die Agathe in petto heeft voor de mensen die van haar hielden...