Inno 67

+ extra dossier van 8 blz over de brand Recensie onderaan deze pagina Wat eerst niet de bedoeling was om een reeks te maken. De reeks heeft ook geen naam enkel de Titels zijn te herkennen aan hun logo. Tekenaar Deville werkt vroeger als grafisch designer oa voor het Atomium, hij werkte aan de verschillende producten die verkocht werden in de winkel. Daar men geen strips verkochte in deze winkel kwam het idee om een strip te maken over het 60 jarig bestaan van het Atomium. Nicolas Anspach die vroeger voor Paquet werkte bracht Deville in contact met Weber en de rest is geschiedenis… De eerste albums verkochten dermate goed dat men besloot om het leven van Katleen te gebruiken als rode draad voor de reeks. Ondertussen zijn de eerste albums die zich situeerden in de jaren 58 en 60 ( Glimlach 58 en Leopoldsville 60 ) reeds verschenen. In het derde album Brussel 43 ontdekken we Katleen op 12 jarige leeftijd tijdens WO II. Gedurende de volledige reeks die er aan komt zal men Katleen zien verouderen, verjongen. Daarvoor is er heel veel studiewerk nodig om alles correct voor te stellen in de strip en doen ze graag onderzoekwerk zodat alles zeer waarheidsgetrouw is. De twee grootste inspiratiebronnen van Deville zijn Hergé en Jacobs en dit is duidelijk te zien in zijn tekenstijl. En ja deel 4 komt eraan en de titel zal “ Inno 67 “ heten. inhoud Terwijl de Europese hoofdsteden te maken krijgen met betogingen tegen het Amerikaanse imperialisme en de aanwezigheid van de VSA in Vietnam, bevindt Kathleen zich te midden van de verschrikkelijke brand van het grootwarenhuis l’Innovation, oftewel de Inno. En wat als dat drama een verband had met de heersende sfeer van demonstraties? .... Lente 1967. Kathleen is even na de luchtbrug tussen Leopoldstad en Brussel uit 1960 een journalist geworden. Ze trekt naar Parijs om mevrouw Pompidou te interviewen voor de RTB, de Waalse publieke omroep. Het is de kans om haar vriendin Monique, een verkoopster bij de Galeries Lafayette, terug te zien en vooral om van het nachtleven van Saint-Germain-Des-Prés te genieten. Ze maakt kennis met Tom, een testpiloot die in dienst zal treden bij een rijke, Belgische industrieel die een raceteam wil oprichten. Kathleen en Tom zien elkaar terug in Brussel en ze wordt stapelverliefd. Monique raakt het leven in Parijs beu en onderneemt stappen om te werken in de Inno, het grootwarenhuis in de Nieuwstraat in Brussel, waarvan een deel van het gebouw is ontworpen door Victor Horta. Guillemette, Kathleens moeder, is verkoopster in dat winkelparadijs van meer dan 24.000 vierkante meter. Het personeel bereidt zich voor om overzeese producten uit te stallen voor een “Amerikaanse Week”. Maar in de straten van Brussel rommelt het. Extreem-links voert de betogingen en het uitdelen van pamfletten op om het Amerikaanse imperialisme en de inmenging van de VSA in de Vietnamoorlog te stoppen. Terwijl een brandgeur is te ontwaren in de gangen van de Inno, zegt een vreemd figuur: “Ik geef mijn leven voor Vietnam”… De brand neemt toe en de paniek verspreidt zich over de bezoekers en het personeel. Kathleen beleeft dit drama van nabij. Eenmaal haar verbazing over is, brengt ze verslag uit over de tragedie en het verloop van het onderzoek. Zijn de anti-imperialisten de verantwoordelijken voor de brand? Wat is de rol van Tom? Waarom heeft Kathleen de indruk dat hij dubbelspel speelt?