De laatste maat

Parijs 1983. Een jonge violist maakt furore op het podium. Zijn naam is Hasmet Erden. Hij is een Turk, zoon van een herder. Hij brengt het publiek een onbekend stuk: 'Hommage aan mijn grootvader'. De partituur stond in een oud bloemenschrift. Wanneer hij de melodie hoort, wordt een oude man onwel. De volgende dag vertelt de man in zijn hospitaalkamer het verhaal van het schrift aan de muzikant: het was van zijn zuster, vóór 1915, vóór zijn familie en alle Armeense families uit de stad werden gedeporteerd naar de verdoemenis. Hasmet leert een stuk geschiedenis dat de officiële geschiedschrijving van zijn land ontkent: dat van de systematische uitmoording van een volk. Na de Shoah met 'De Wilde Vlucht' of de Algerijnse oorlog met 'Tahya El-Djazaïr', brengt Laurent Galandon een nieuw verhaal rond een donkere bladzijde uit het verleden: in 1915 wordt in Anatolië een derde van de bevolking uitgeroeid, de Armeniërs.