De deeltjesversneller

Dit album is een eerbetoon van de auteur aan Robbedoes en zijn scheppers. Dat is dan ook onmiddellijk te zien: Kobijn draagt het legendarische piccolo-uniform en een eekhoorn volgt hem waar hij gaat. Het is het model met korte staart en lange oren, hetgeen ons in onze overtuiging sterkt dat Trondheim beslist een voorkeur heeft voor konijnen. Kobijn en zijn journalistenvriend - net terug uit de tropen met een gebroken tand wegens een ontmoeting met een parel in een oester - beleven een adembenemend avontuur, inclusief mysterieuze machines, onzichtbare mannen, een paar mafkezen (goed en slecht) en een hele horde idioten (de politie). En niet te vergeten de gekke geleerde. In dit geval een 'eerlijke' en niet gewelddadige. Het litteken op zijn wang is gewoon het gevolg van een val van een wipkip toen hij acht was. Hij berooft juweliers om zijn project te financieren waarmee hij de mensheid wil redden: een deeltjesversneller die de snelheid met een factor duizend verhoogt. (Wij onthullen hier niet het reddende aspect van zijn uitvinding.) Maar zijn machine heeft wel een gebrek: de mensen die ermee werken, hebben de neiging te verdwijnen.