Welkom in Amerika!

Ellis Island Welkom in Amerika! Een titel die toch iets cynisch klinkt bij het verhaal zelf. We maken kennis met Tonio die in 1907, zoals zovelen, vanuit Europa naar Amerika reisden in de hoop van een beter leven. Tonio afkomstig uit Italië blijkt niet “zomaar” uitgekozen om naar Amerika te reizen door zijn gezin. Hij sluit vriendschap met Guiseppe die zowat de tegenpool van Tonio is. Hij maakt kennis met de harde realiteit van de immigranten, de meedogenloze wetten en soms schrijnende taferelen. Tonio komt “ toevallig “ in contact met een advocaat en zal in ruil voor zijn tussenkomst héél wat minder prettige zaakjes moeten oplossen. Of Tonio dit zal volhouden en of Guiseppe nog een rol zal spelen zal later moeten blijken. Ellis Island is voor de mensen die ooit New York bezochten zeker een plaats die je bijblijft, de grote wachtzalen en de grote kaaien brengen je onmiddellijk de sfeer bij die er moet geweest zijn in die periode. Letterlijk in de schaduw van het Vrijheidsbeeld was dit eiland eigenlijk de harde realiteit in vergelijking met de droom die het vrijheidsbeeld voorstelde. Scenarist Philippe Charlot ( Het kerkhof der onschuldigen en De Wezentrein ) beschijft heel mooi het parcours van deze immigranten die samen op elkaar gehokt in de boot wachten op een beter leven. Je voelt je vanaf het begin betrokken bij het verhaal! Meegesleurd door de massa wil je net als Tonio zo vlug mogelijk je ticket krijgen om Amerika binnen te mogen. Charlot weet als geen ander je de gevoelens van de personages over te brengen waardoor je ook sterk betrokken raakt bij het verhaal. De snelle opeenvolging van de feiten zorgt voor een spannende sfeer zonder afbreuk te doen aan de geloofwaardigheid. Dit is Miras zijn eerste werk die vertaald werd in het Nederlands. Geboren in Polen in 1965 en slechts enkele strips op zijn naam. Miras baseerde zich op heel wat documentatie en dat zie je ook. De sfeer uit die periode zit er duidelijk is. De personages zijn ook zeer herkenbaar en duidelijk doordacht. Om een duidelijk verschil te maken tussen Tonio en Guiseppe zorgt hij dan ook voor sterke karaktertrekken. Guiseppe is ruw, ongeschoren, wild, zijn haar in de wind, altijd lachtend, maar zeer herkenbaar met zijn wenkbrauwen die doorlopen als één. Tonio, korte zwarte haren, beetje vettig, nogal beschaamd met een innerlijke kracht en vooral veel wilskracht om te slagen. Dit maakt dat we de personages goed uit elkaar kunnen halen en komt de vlotte leesstijl van het verhaal ten goede. Maar ook de verschillende perspectieven met New York, het vrijheidsbeeld en de gebouwen zorgen voor een extra meerwaarde in het verhaal. De kleuren brengen het juiste contrast daar waar nodig is maar over het algemeen zorgen deze voor een rustige en serene sfeer. Het verhaal eindigt met een onverwachte gebeurtenis waarbij je vol verlangen naar het volgende tweede deel en slot zit uit te kijken. Er zit zeker meer in dit scenario waardoor de kans groot is dat het na deze toch nog een vervolg krijgt.