Weegee

Weegee (echte naam Arthur Fellig) was een beroemde, en tegelijk een van de beruchtste fotografen ooit. Hij fotografeerde in New York in de jaren dertig en veertig van de vorige eeuw misdaadsituaties en deinsde daarbij werkelijk nergens voor terug. Hij had een stalen maag en stalen zenuwen en aarzelde niet om een situatie naar zijn hand te zetten als dat een betere en vooral meer dramatische foto op zou leveren. Mensen die zelfmoord hadden gepleegd door van een gebouw te springen, vermoorde mannen die doodgeschoten of doodgestoken waren, hij fotografeerde alles tot in de gruwelijkste details en stond altijd overal vooraan. In de eerste drie pagina's van de graphic novel die Max de Radiguès en Wauter Mannaert maakten rond het leven van Weegee wordt meteen duidelijk hoe de man te werk ging, en daar is niets van overdreven. Alles voor een dramatische foto. En hij had er succes mee, want de sensatiekranten betaalden grof geld voor zijn foto’s. Later werd hij ook door de kunstliefhebbers en de liefhebbers van de betere fotografie ontdekt, want zijn foto's hadden, hoe wanstaltig, stuitend en walgelijk ze vaak ook waren, ook een bepaalde esthetische kwaliteit - Weegee had wel gevoel voor drama, gevoel voor compositie, en hij wist zichzelf bovendien buitengewoon goed te verkopen. Dat neemt allemaal niet weg dat hij de weg geplaveid heeft voor alle papparazzi die na hem kwamen - veel lager en veel smeriger dan bij Weegee kon het allemaal bijna niet. Ondertussen wou de man dolgraag serieus genomen worden als fotograaf en erkenning" vinden, maar als zijn Grote Fotoboek eenmaal verschijnt lijkt het er sterk op dat hij uiteindelijk toch gewoon de misselijke rioolrat zal blijven die hij eigenlijk altijd al was. Weegee, Serial Photographer is een intrigerend portret van een toch wel fascinerende man die wel degelijk een plek in de geschiedenis van de fotografie heeft gekregen, maar of het een plek is die we erg positief moeten waarderen, daar ga je na lezing van dit boek alsnog ernstig aan twijfelen."