Verboden te Sterven

We bevinden ons in de nadagen van de Covid-19-pandemie. Hoe gelukkig wij zouden zijn met dit gegeven, is dat in de beeldroman van auteur Tom Thys en tekenaar Patrick Cornelis een ander paar mouwen. Quarantaine na een positieve besmetting is nog even een realiteit, terwijl het in Verboden te Sterven een vast gegeven is. Een gemuteerd coronavirus, versie 4.0, Lynch genaamd, doet omikron, de deltavariant of welke variant ook, verbleken naar een banale hoofdpijn die verdwijnt na inname van de nodige codeïne. Thuisblijven is geen optie, maar een noodzaak. Agressie, pijn en een vlugge dood zijn voor de meer dan vier miljard besmette personen in Verboden te Sterven een vast gegeven. Lijken liggen te rotten op straat. Pfizer, AstraZeneca of een ander vaccin brengt geen soelaas. Bij een besmetting met deze Lynch-variant komt Magere Hein je persoonlijk opzoeken met zijn zeis. En hij draait de nodige overuren. In deze surrealistische wereld komen we ons hoofdpersonage tegen: een bebrilde jongeman van veertien met de naam Ballard. Hij woont met z’n moeder in een appartement. Wanneer beiden gekidnapt worden door gemaskerde mannen en wakker worden in een donkere, muffe ruimte komen ze na korte tijd tot de ontdekking dat een luguber, maar razend populaire realityshow hen in hun macht heeft, met als enige doel spel, vermaak en zo lang mogelijk blijven leven. Om het verhaal niet tot in de details te bespreken, kunnen we wel zeggen dat het ons meteen deed denken aan een mix van de Koreaanse Netflix-serie Squid Game, het boek (en de film) The Maze Runner van James Dashner en de film Death Race met Jason Statham, die zich bijna alle afspelen in een bittere wereld. In de ene komt een dodelijk virus voor, de twee andere steunen op vertier voor de grote meute met een last man standing-principe. Het grotere publiek leerde Patrick Cornelis kennen met de remake van Karel Biddeloos De Rode Ridder-klassieker De Toverspiegel, waarin Johan z’n grote geliefde Galaxa voor de eerste maal ontmoet. Daar viel meteen zijn realistische tekenstijl op, die hij ook hanteert voor andere reeksen van zijn hand, zoals Virus, Waldin en het recentere Wardane. Net als Verboden te Sterven brengt hij die uit in eigen beheer onder de naam Pangolin Comics. Verboden te Sterven is een mix van een comic en een geïllustreerd boek, waarbij pagina's geschreven tekst overgaan in enkele pagina's strips, en zoals je van Patrick gewoon bent, komen de zwartgallige tekeningen het meest tot hun recht. De lay-out van het boek kon ons wel bekoren, hoewel het afwisselen van zwarte tekst op het witte blad en witte tekst op een zwarte achtergrond soms stoorde, alsof ons brein dat niet aankon. We moesten ons dubbel concentreren om de tekst te lezen... Antwerpenaar Tom Thys schrijft donkere, morbide verhalen voor zowel kinderen als volwassen. Ook Verboden te Sterven is een duister en fatalistisch verhaal. Op zich is het mooi gebracht, maar een déjà vu-gevoel overheerst. Dergelijke verhalen hebben we al enkele keren gelezen of gezien. Niettemin beleefden we een aangenaam leesplezier aan deze samenwerking van beide heren.