Supermarsu

“Toen André Franquin in 1952 de Marsupilami creëerde maakte het beeldverhaal een onverwachte nieuwe wending. Naast de Smurfen van Peyo vinden we héél zelden onbestaande, dus imaginaire stripwezens die zo een inpak hebben gelaten in het collectief geheugen en bewustzijn van de stripliefhebber. Het was Franquin zijn wens dat men na zijn dood (gelukkig) niet verder zou gaan met zijn geliefde Guust Flater maar de Marsupilami mocht dan wél de vrije natuur in. Of dit een goed idee was, laat ik nu in het midden, maar tekenaar Batem laat dit gele diertje nu al sinds 1987 allerlei avonturen, ontmoetingen en belevenissen beleven op min of meer geslaagde scenario's. Ik had ooit het geluk deze man te ontmoeten en hij was al even lief en bescheiden als zijn leermeester zelf. We zitten intussen al aan het 33ste verhaal Marsu verhaal. De kleine Hector schuimt samen met zijn tante, Diana, de Palombische jungle af om het vocabulaire van zijn favoriete diertje voor de eeuwigheid in een woordenboek neer te pennen. Na een amoureuze ruzie tussen de tante en een Australische hippie, genaamd George, besluit Hector om zich op eigen houtje in deze grote wildernis te nestelen. En om aan alle gevaren het hoofd te bieden laat hij zich door een lokale sjamaan verleiden om zelf een Marsupilami te worden. Een droom dus die werkelijkheid wordt voor ieder kind in ons. De sfeer van de jungle is top en de kleuren geven dit nog beter weer. De stijl van grootmeester Franquin sijpelt jaar in jaar uit in het knappe tekenwerk van Batem. Ik heb ook de indruk dat de verhalen beter werden sinds de komst, in 2006, van scenarist Colman (Billy The Cat). Het blijft uiteraard telkens een uitdaging om zowel jong en oud te veroveren met een verhaal voor, euh..., jong en oud. Of de oudere lezers, zoals ik, die opgroeiden met de allereerste Marsupilami's verhalen zoals 'Het Nest Van De Marsupilami' en het meesterlijke 'De roof van de Marsupilami' deze verhalen zullen pruimen valt te betwijfelen. Om een reeks 33 delen ver te laten voortleven moet men uiteraard veel neven personages in de verhalen introduceren maar net daarom zien we soms het Palombische bos door de bomen niet meer. Voor de fans kan ik wel verklappen dat de fantastische Bring M. Backalive één halve seconde in dit verhaal te zien is. Start de zoektocht !”, Nibs.

Wie kent de Marsupilami's niet?? De verzonnen dieren met een grote neus, lange harige oren, scherpe tanden en een gele vacht met zwarte stippen, voorzien van de typische behendige en beweeglijke lange staart van een achttal meter lang? Ze werden voor het eerst bedacht in 1952 door striplegende André Franquin. In België en Frankrijk is de Marsupilami zeer bekend en populair geworden. Er is ook een zeer leuk hardcover prentenboek uitgegeven in het Nederlands onder de naam ‘Het nieuwe nest van de kleine Marsu’, wat zeker een aanrader is voor kinderen vanaf 8 à 9 jaar, maar ook leuk als voorleesverhaal voor kinderen vanaf 4 jaar. ‘Supermarsu’ is nummer 33 in de reeks strips over de Marsupilami. De Marsupilami heeft regelmatig aanvallen van ‘uitzinnig enthousiasme’ in de reeks. Indien het je eerste kennismaking is met de Marsupilami, geeft Stéphan Colman, die het scenario schreef, je al meteen van bij het begin wat meer info over dit lieve en mysterieuze dier. Daarna maken we kennis met de rebelse Hector, die ervan droomt om op een dag ook een Marsupilami te zijn. Hij is met z’n tante en diens minnaar, George, in de Palombische jungle en via de zeer oude tovenaar verandert Hector in… de Marsupilami. Opgewekt en vrolijk gaat Hector het avontuur tegemoet, niet zonder verrassingen en gevaren uiteraard… In dit album wordt de Marsupilami op een zeer knappe manier neergezet, je maakt niet alleen met zijn bijzondere uiterlijk kennis, maar ook met het specifieke karakter en de vaardigheden die eigen zijn aan de Marsupilami. Supermarsu, zoals de nieuwe Hector heet, heeft het niet makkelijk met deze vaardigheden maar kan nu wel al de gebruikelijke roep van de Marsupilami, Hoeba hoeba, verklanken! Wat bovendien ook erg fijn is in dit stripalbum, is de komische humor tussen Hectors tante en haar minnaar! Qua verhaal dus een leuk album om als ontspanning te lezen. Qua illustraties kon Batem zijn hartje ophalen door de fauna en flora van Palombia zeer gedetailleerd weer te geven. Er zijn pagina’s zonder tekst, maar waar je je ogen dus uitkijkt qua tekeningen. Cerise zorgde voor de knappe inkleuring die de sfeer van de jungle mooi weergeeft. Dit album vertoont dus wel een knap staaltje grafisch werk dat zeker zal aantrekken. In dit grappig verhaal maak je dus kennis met de lieve en enthousiaste Marsupilamu en de gedrevenheid van de rebelse Hector/ Supermarsu maar het album laat je ook nadenken over het mens zijn, de natuur en de vrijheid! Een leuk zomers avontuur waarbij de Marsupilamu menig hart zal weten te veroveren. Ideaal voor kinderen vanaf 9 jaar en ouder!