Songlife

Een muzikale autobiografie .....Handgeletterd met illustraties en strips. Een soort van autobiografie, maar dan aan de hand van liedjes die in je leven in je kop zijn blijven hangen. Die je terugbrengen naar bepaalde gebeurtenissen of gevoelens. Als een jukebox die aangaat in je hoofd. Gerrit de Jager ontving in 1987 de Stripschapprijs voor zijn hele oeuvre, dat toen al indrukwekkend was: samen met Wim Stevenhagen publiceerden ze onder het pseudoniem “Prutswerk” in De Vrije Balloen en schreven ze verschillende serie zoals De Familie Doorzon en Roel en zijn beestenboel. In 1984 stopte deze samenwerking en ging De Jager alleen verder met deze reeksen. Begin jaren negentig maakte De Jager een uitstapje naar televisie: teksten voor Spaan / Vermeegen (Veronica), De Vereenigde Algemeene, Hoeksteen & Groenstrook. Maar strips / cartoons bleven het hoofdbestandsdeel van De Jagers oeuvre: John (voor het Algemeen Dagblad), Krijter (voor Hard Gras), Liefde en geluk, Mik (voor Margriet), Zusje (voor Trouw), Sneek, Toon Ladder, teveel om op te noemen eigenlijk. artikel uit het NRC van 05/05 Striptekenaar Gerrit de Jager (1954) heeft zelf een soort leven als een rockster achter de rug, in de Nederlandse stripwereld dan. Met groot succes, geldkwesties, overspel, een scheiding, gebroken werkrelatie – en een ontnuchterde herstart. Zijn ‘hit’ was de komische en provocerende strip De familie Doorzon die van 1980 tot 2010 liep in het weekblad Nieuwe Revu, waarmee hij goed verdiende. Maar waar in de strip de buurman hunkert naar de buurvrouw, ging in het echte leven zijn vrouw (met baby) er met de buurman vandoor. Ook brak hij na jaren met zijn vriend met wie hij Doorzon aanvankelijk maakte. Hij had in die dertig jaren succes dus ook zijn ‘seven years of bad luck’, om Stevie Wonders lied ‘Superstition’ te citeren. In 2013 publiceerde De Jager al een autobiografische strip Door zonder familie waarin hij zijn leven rond (en inspiratie voor) De familie Doorzon-strip beschreef. Hij maakt nu onder meer de strip Zusje voor het weekblad Margriet en John Doorzon, een cartoon over de actualiteit, voor het Algemeen Dagblad. ‘Kom van dat dak af’ Op 6 mei verschijnt een nieuwe autobiografische beeldroman van De Jager, getiteld Songlife, over de soundtrack van zijn leven. Dat is niet hetzelfde, schrijft hij in het mooie handgeletterde boek „als de saaie top-50 van je favoriete nummers”. Nee, het zijn liedjes die zich in je hoofd opdringen bij bepaalde situaties in je leven, inspirerend of troostend. Het is een boek „over het grote belang van muziek in mijn leven”. Het is een ritmisch opgebouwd boek geworden, met tekst en kleine tekeningetjes over vroeger, afgewisseld met strips over zijn gesprekken met zijn puberdochter van nu over muziek, jeugdtekeningen van pophelden en zijn geestige verstripping van de hit ‘Kom van dat dak af’ uit het boek Strip in stereo uit 2006. Het is dus niet alleen maar een oeverloze stroom nostalgische herinneringen aan de pop die hij in zijn jonge jaren indrukwekkend vond. Jeugdherinneringen staan er wel in, maar vaak zijn ze geestig verbeeld en verwoord. Zoals het moment dat zijn vader Simon & Garfunkel bleek te waarderen, waardoor die voor hem waardeloos werden. Of De Jagers ontmoeting met Ry Cooder bij een optreden, aan wie hij een luciferdoosje gaf waarmee de gitarist zijn gebroken nagel kon vijlen. Superstition Stevie Wonder deed bij de jonge De Jager de bliksem inslaan: met name de song ‘Superstition’ (1972) gaf hem het gevoel dat het lied over hem ging. De boektitel van De Jagers boek, Songlife, lijkt ook een saluut aan Stevie Wonders album Songs in the Key of Life (1976). Dat is een autobiografisch muziekalbum, met een nummer over zijn dochter Aisha (‘Isn’t she lovely’). In Songlife is er ook voor De Jagers dochter uit 2002, India, een belangrijke rol weggelegd. Zij relativeert De Jagers ouwe rocker-neiging om jongeren steeds maar uit te leggen hoe geweldig muziek uit pappa’s jeugd was. En hij leert ook hedendaagse muziek waarderen – tot schrik van zijn dochter, die pa liever niet tegenkomt bij een live-concert in Paradiso. Het maakt Songlife tot een geestig en soulful boek. Paul Steenhuis