Rectificando: Bloedfamilie

Clément Mélan, undercoveragent voor het Triumviraat, tracht te infiltreren in de fundamentalistische christelijke sekte De Broederschap. Wanneer zijn broeders ontdekken dat hij een spion is, wordt hij genadeloos afgemaakt. Een ongeluk wordt in scène gezet en de kous is daarmee af. Althans, dat is wat de broederschap denkt... Het Triumviraat geeft zijn rechtzetter aka Rectificando, Jean Nomane, de opdracht om uit te zoeken wat Mélan op het spoor was en onder welke omstandigheden hij gedood werd. Al gauw blijkt dat de broederschap zijn tentakels heeft uitgestrekt tot in de hoogste politieke regionen van Frankrijk en dat een machtsovername in de maak is. De Rectificando is met andere woorden nog niet klaar met zijn opdracht. In 2003 verscheen Dan Browns De Da Vinci Code. Het boek ontketende een ongekende hype en begeesterde miljoenen mensen over de hele wereld. Geloof, mystiek, geheime genootschappen... Waarheid en fictie weren duchtig met elkaar vermengd tot een intrigerend geheel. Dit had ook voor de stripwereld zijn gevolgen. De ene catholic fantasy-reeks na de andere zag het daglicht. Nog voordat iemand ook maar iets gehoord had van De Da Vinci Code lazen we de eerste delen van De Geheime Driehoek, waarvan het eerste deel in 2000 verscheen. De reeks wist ons destijds meteen te overtuigen en is wat ons betreft nog steeds hét referentiewerk wanneer het catholic fantasy betreft. Al dienen we Het Derde Testament hier toch ook wel te vernoemen. Tweeëntwintig jaar later is de hype rond voornoemde genre al lang gaan liggen. Te veel van hetzelfde heeft het kaf van het koren gescheiden. Toch is het genre niet volledig dood... De Geheime Driehoek heeft de tand des tijds doorstaan en is ook vandaag nog actueel in het striplandschap. Met Rectificando zijn we inmiddels aan de vijfde spin-off toe. Scenarist Didier Convard geeft ons een kijkje in het leven van Jean Nomane, de Rectificando. Zo leren we de mannen en vrouwen achter de koelbloedige killer kennen, alsook de modus operandi van de organisatie. Hiermee gaat Convard een stuk verder dan de korte optredens van de Rectificando in andere verhalen. Het verhaal zelf leest erg vlot en bevat alle elementen van het betere spionageverhaal. Bloedbanden vormt alvast een afgerond verhaal, een uniek gegeven binnen de reeks tot nu toe. Het tekenwerk van Denis Falque verrast ook dit keer niet. Het is functioneel en gedetailleerd wat de decors betreft. Waar het schoentje echter keer op keer wringt, is bij de gezichten en de gelaatsuitdrukkingen. Toch wel essentieel bij spannende verhalen... We blijven ook nu weer duchtig op onze honger zitten. André Juillard to the rescue dan maar? Wel, hij tekent wederom een mooie sfeervolle cover! Rectificando is voor ons een mooie aanvulling van de reeks. Convard is duidelijk nog niet aan het einde van zijn Latijn voor het vinden van inspiratie. Of dit dan one-shots moeten zijn of een lang gespreid verhaal rond een mystiek thema, dat laten we buiten beschouwing. Zolang het niveau behouden blijft, lusten we af en toe wel een lekkere portie catholic fantasy. bron ssz