Nibs schreef over Oceaankind: "Oceaankind

Dat onze eigenste Vlaming Stedho graag eens een boek verstript weten we intussen allemaal. Steven Dhondt illustreerde al een tal van Marc de Bel boeken zoals Pit en Puf, Getekend, Marc de Bel, De Kriegels en nog meer diverse kinderstrips en -boeken. Jean-Claude Mourlevat, laureaat van de Astrid Lindgren Memorial, zag dit jaar alsook zijn Nobelprijs-boek 'Oceaankind' voor kinderliteratuur op meesterlijke wijze omgetoverd als strip door Stedho. Max L’Hermenier tekende voor het scenario. Uitgeverij Daedalus viert intussen zijn 15 jarig bestaan en speciaal om dit te vieren heeft Steven Dhondt een ex libris getekend en gesigneerd, met daarop een paar van hun markantste stripfiguren. Deze ex libris telt slechts 250 exemplaren en is slechts beschikbaar met de hardcover versie van 'Oceaankind'.
Is de strip een beetje te pruimen ? Absoluut ! Alles klopt in dit mooie album, zowel het scenario als de illustraties. Het verhaal is nochtans heel simpel maar toch bedrieglijk eenvoudig. Op een nacht wekt de zwijgzame 10-jarige Yann in volle paniek zijn zes oudere broers, allemaal tweelingen. Yann is ervan overtuigd dat hun vader hen morgenvroeg allemaal zal vermoorden. De zeven broers vluchten op kousenvoeten de nacht in op weg naar betere oorden. Dé droombestemming van de kleine Yann blijkt de oceaan te zijn en de broers trekken dat ook richting het Westen, naar zee. Een avontuurlijke 'roadtrip' meldt zich aan maar hun tocht naar de zilte badplaats gaat uiteraard niet over rozen. Honger, dorst, ontbering, vermoeidheid en kou worden jammerlijk hun metgezellen tijdens deze moeizame route. Enkele misverstanden maken het scenario kompleet en dat heb ik het nog niet eens gehad over het tekenwerk van Stedho...
De illustraties passen wonderwel met het verhaal. Er zitten veel zwijgzame momenten in verweven en daar hoort überhaupt tekenwerk bij gespijsd met de nodige poëzie en Stedho levert dit op magistrale wijze. Het camera werk is ook van de bovenste plank zodat de lezer zich geen seconde kan vervelen. Een betere kleurkeuze kon hier gewoonweg niet gemaakt worden en toen ik uit nieuwsgierigheid eens ging piepen wie daar verantwoordelijk voor was kwam ik tot de verassende conclusie dat dit alsook het knappe werk was van Stedho. Chapeau !
Heel de sfeer van deze verstripte roman deed mij een beetje denken aan de betere strips van Ragebol door de geweldige Frank Pé, zoals 'De droom van de walvis' (1987) en 'De beeldhouwers van het licht' (1987). Daarin vinden we alsook deze poëtische stijl met bijpassend kleurenpalet terug.
'Oceaankind' is een sprookjesachtig Klein Duimpje-verhaal in een nieuw kleedje. Voor mij alvast een aangename verassing en een dikke aanrader. (Nibs)"