Meerminnen & Vikings Kennismakingspakket

De Gesel van de Afgrond is het eerste album in een cyclus van 4, getekend door Philippe Briones (bekend van oa 'De orde van de Drakenridders' en 'Zeven superhelden') en geschreven door nieuwkomer Ruscak Françoise. De covers worden telkens getekend door Homs, gekend van de reeks 'Shi'. Bij het woord 'meerminnen' verwacht je knappe, verfijnde halfvrouwen. Bij het woord 'vikingen' verwacht je anderzijds stoere, wilde barbaren. Twee tegenpolen die samen in 1 verhaal gegoten worden. Of dit werkt, lees je hieronder. Het verhaal begint als de Noormannen aan het vissen zijn op zee en per ongeluk een meermin in hun netten vangen. Daarop voelt de meermin zich bedreigd en verwondt daarbij een Noorman. Dan gaan de poppen aan het dansen en roepen de meerminnen een eeuwenoud monster op, de Jörmungand. Dit kan je vergelijken met een draak die in het water leeft, met octupusarmen. Het monster wordt gecontroleerd door de tonen van een schelphoorn. Zo laten de meerminnen verschillende Drakkars (schepen) verwoesten. Daarop besluiten de Noormannen met een list de schelphoorn te bemachtigen. Bij deze strijd wordt de zoon van de Vikingenkoning Ingvald verliefd op 1 van de meerminnen, waardoor de Vikingen en meerminnen onderhandelen om vrede te sluiten. De huidige liefde van Ingvald (een half trol, half mens) kan hier uiteraard niet mee lachen en gaat een complot aan met de trollenkoning. Het vervolg laat zich raden en het ontaardt in een melo-dramatisch einde. Het scenario is samengevat vrij simpel van aard en komt over als niets nieuws onder de zon. Ook de meerminnen en Vikingen veranderen hier weinig aan. Verwacht je ook niet aan de stoere barbaren, het zijn eerder softe, emotionele mensen. De meerminnen (jammer dat ze niet 'sirenes' hebben gehouden bij de vertaling) geven echter wel een goede indruk. Deze zijn mooi vorm gegeven en komen sterk uit de hoek. Op de schutbladen staan ook de verschillende meerminnen getekend die in de andere delen zullen voorkomen, en dat doet je wel verlangen naar meer. Ook de tekeningen an sich zijn knap weergegeven en heel kleurrijk ingekleurd wat past bij de sfeer van de meerminnen. Opnieuw, de Vikingen mochten hierbij wel grauwer ingekleurd zijn om het contrast tussen beide te vergroten. Al bij al dus een album in de middenmoot, maar de meerminnen maken veel goed. 3/5 sterren