Mary Jane

Een verhaal geschreven door Le Gall, auteur van Theodoor Clijsters, dat moet wat zijn, niet? Tevens werd dit verhaal geschreven in 1987. Naar aanleiding van een boek van Llewellyn dat Le Gall las in die tijd over het ontstaan van het syndicalisme rijpte het idee om een scenario te schrijven over een vrouw in die tijd en hoe haar sociale positie ervaren werd. Door een gesprek met zijn vriend Mounier werd hij gefascineerd door de wereld van Jack The Ripper die ook in die periode actief was. Bij het zien van de film “ Mary Reilly” van Stephan Fears wist hij het zeker, de hoofdrol in zijn scenario zou gespeeld worden door het laatste slachtoffer van Jack The Ripper en we noemen haar Mary Jane Kelly! Na 18 jaar tekende Le Gall hiervoor reeds 30 pagina’s maar door privé problemen en andere raakte hij niet verder met dit verhaal. Pas enkele jaren terug kwam hij tot de conclusie samen met zijn uitgever dat het misschien beter was om toch het verhaal samen met iemand anders af te werken. Daarbij kwam Damien Cuvillier die we kennen van het album Eldorado ( Daedalus ) op het toneel. Damien wilde alles hertekenen en zelf de tekeningen die Le Gall maakte niet zien maar naarmate de samenwerking vorderde was het toch noodzakelijk gezien de cinematografische kijk van Le Gall die hij noodzakelijk vond in dit album. Het album leest zoals de cover: mistig, vaag en somber. Je wordt in het begin meegezogen in de sombere tragiek van de 19 jarige Mary Jane die op weg naar London op zoek gaat naar het geluk. Ze is nogal apatisch en dit voel je duidelijk, te duidelijk waardoor er minder plaats is voor empathie voor het personage. Het scenario is dan ook weinig verrassend en voorspelbaar, ze geraakt natuurlijk in de prostitutie maar ook de manier waarin ze erin geraakt is te gemakkelijk en zeer oppervlakkig. Tevens missen we wat diepgang in het verhaal en zitten er soms hiaten in die beter konden uitgewerkt worden. het zou het verhaal wat spannender gemaakt hebben. Bijvoorbeeld de man die ze naar Frankrijk bracht… en plots is ze terug…. Dit is allemaal vrij chaotisch in de verhaallijn. Ook de tekeningen geven soms de indruk wat héél snel getekend te zijn, Cuvillier kan natuurlijk héél goed de sfeer weergeven met zijn pastelkleuren en impressionistische tekeningen maar toch krijg je mis je soms de emotionele expressies waardoor je minder gehecht raakt aan de personages. Jammer van de gemiste kans want het scenario had meer in zich, we hadden het verhaal van Mary Jane graag dieper uitgewerkt met wat meer psychologie, wat meer impressies wat er in Parijs gebeurde, hoe haar relatie met de Fransman verliep, waarom ze terug naar London keerde….. Een verhaal dat op zich wel één verdienste heeft namelijk het op de voorgrond brengen van de weinig gefortuneerde slachtoffers van Jack The Ripper of in het algemeen het statuut van de vrouw in die periode.