Luchtwegen

Luchtwegen

Cover Hardcover
Taal NL
Pagina's 112
ISBN nummer 9789493109421
Uitgeverij Concerto
Verschijningsdatum 17-02-2022
Direct leverbaar Stripweb prijs: 26,99

Meer info

Etienne Davodeau ( Frankrijk, °1965) tekende ook al volgende reeksen Lulu AANRADER De Val De Onwetenden Luchtwegen – de kaarsrechte routes van passerende vliegtuigen – zijn in dit verhaal een metafoor voor de saaie, uitgestippelde levens die de meesten van ons te wachten staan. De auteurs laten zien dat het leven een stuk interessanter wordt als je niet altijd in de pas loopt – ook al kun je dan niet altijd voorkomen dat je anderen teleurstelt of pijn doet. De vijftigjarige Yvan ontdekt dit noodgedwongen als hij binnen één jaar zijn ouders en zijn baan verliest. Omdat zijn kinderen zijn uitgevlogen en zijn vrouw aan de andere kant van de wereld werkt, is hij op zichzelf aangewezen en besluit hij de balans op te maken van zijn leven tot nu toe. Luchtwegen is autobiografische fictie door drie vijftigers die elkaar al een leven lang kennen, charmant in beeld gebracht door Étienne Davodeau, wiens tekeningen zoals altijd van een bedrieglijke eenvoud zijn.
Luchtwegen

Reviews

Gemiddelde score 5 / 5
Score:
4/5
Door: op

Levensfilosofie tijdens midlife Yvan is een man van vijftig die zich niet goed voelt in zijn vel. Volkomen aannemelijk, hij verloor namelijk op korte tijd zijn vader en moeder, en ook zijn baan. Zijn vrouw Florence vertoeft voor haar werk geruime tijd in Taiwan en hun twee kinderen zijn ook het huis uit. Zoon Martin werkt in Canada en dochter Aude is vooral actief in een actiegroep voor het milieu. Het appartement in Parijs was dan ook overbodig en te duur geworden. Yvan mag tijdelijk zijn intrek nemen in de vakantiewoning van het koppel Thierry en Sandra in de Jura. Ze zijn al met elkaar bevriend sinds hun jeugdjaren. Het is begin winter en er ligt volop sneeuw in het Franse departement tegen de Zwitserse grens. Yvan voelt zich eenzaam en probeert de tijd te vullen met wandelen, schrijven, in zijn oude spullen rommelen, skypen met vrouw en dochter, oude herinneringen ophalen met Thierry en Sandra. Maar er is nog niet echt een zingeving, een nieuwe job of een nieuw doel in zijn leven. De toevallige ontmoeting met Julia, die een sportwinkel uitbaat in het dorp, doet hem enigszins terug wat vertrouwen krijgen in zijn eigen waarde en kunnen. Tijdens een wandeling verneemt hij van Sandra dat ze borstkanker heeft gehad en verbaast hij zich erover niet eerder in vertrouwen ingelicht te zijn geweest. Iedereen blijkt echter geheimpjes te hebben, want “zelfs je beste vrienden vertel je niet alles”. Wanneer bij het begin van de lente Yvan opnieuw positiever ingesteld raakt en Thierry en Sandra een barbecue organiseren om zijn donkere periode af te sluiten, verschijnt er een persoon die een grote impact heeft gehad, dertig jaar geleden op het verjaardagsfeest van een vijftigjarige, die zij toen als twintigers al héél oud vonden... Het scenario is van het trio Étienne Davodeau, Christophe Hermenier en Joub, die mekaar al kennen van in de jaren 1980 en nu zelf vijftigers zijn. De tekeningen van Davodeau zijn soms rudimentair, maar hij zet zijn personages karaktervol neer. Het is dezelfde typische stijl sinds zijn De Stroman (1996) of De Val (2004) en andere. Zijn albums neem je met plezier vast. De verzorgde inkleuring is van Joub. Het mooie album schetst heel raak het keerpunt dat we allen (zullen) voelen bij het bereiken van een bepaalde leeftijd. Sommigen voelen het al rond hun veertigste, maar zeker op je vijftigste is dat toch iets bijzonders. Dan begin je sowieso aan de laatste helft van je leven, mocht je ooit honderd worden. De zin van een aantal dingen van het routineus, dagelijkse leven kan dan in vraag worden gesteld, het wordt bezien als louter een bezigheidstherapie. We gaan ook meer en meer teruggrijpen naar herinneringen die we koesteren, “als het kostbaarste dat we bezitten”. Maar niet bij de pakken blijven zitten. De boodschap is om ons niet te laten meeslepen in die negatieve en passieve teneur en om in elk ogenschijnlijk banaal voorval het mooie te zien en er het beste van te maken zolang we leven. En ook contact te onderhouden met de mensen die ons omringen. JAN GOFFIN bron ssz

Score:
5/5
Door: op

Etienne Davodeaus ster schijnt al een paar decennia aan het stripfirmament. Een groot deel van zijn werk bleef onvertaald maar hij wist me al eerder te raken met “de onwetenden”, over de ontmoeting van een stripmaker en een biologische wijnbouwer, “Lulu, de naakte vrouw” of “De val”. Hij maakte vooral naam met one shots over “de kleine dingen des levens”, maar dan wel verbonden met de grote levensvragen. Hij laat je graag nadenken over het leven, maar zonder al te moraliserend over te komen. Zijn verhalen balanceren dan ook op een slappe koord, want hij wil zijn lezers wel raken, of iets bijbrengen zonder dat het te melig of te belerend over komt. Meestal weet hij dat evenwicht wel te vinden, en ook dit keer schiet hij knal in de roos! Voor dit verhaal werkt hij samen met een paar jeugdvrienden: Joub en Christophe Hermenier. Ze zijn allemaal van dezelfde generatie en zijn net als het hoofdpersonage in dit verhaal allemaal vijftigers. Yvan is dit jaar vijftig geworden, net zoals voor veel anderen is dit een scharnierpunt in zijn leven. Als je jong bent is een vijftiger iemand die al met één been in het graf staat, maar nu is het dus zijn beurt. Hij is niet alleen vijftig geworden, hij verloor ook zijn ouders en zijn baan. De kinderen hebben het nest verlaten, en zijn vrouw focust zich op haar carrière en zit aan de andere kant van de wereld. Het is voor Yvan allemaal een beetje teveel en hij trekt zich terug in de Jura, in een huis van zijn boezemvriend Thierry. Daar probeert hij zijn leven weer op de rails te krijgen en mijmert hij tussen zijn spullen over wat voorbij is, en wat er nog rest. Yvan is eigenlijk Christophe, want hij verloor zijn ouders en zijn werk in hetzelfde jaar. Tijdens het opruimen van het ouderlijk huis om het te verkopen fotografeerde hij allemaal alledaagse gebruiksvoorwerpen. Die foto’s staan ook in het album en laten je ook weer stilstaan bij het voorbijglijden van je leven. Dit ontlokt aan Yvan dan ook de volgende gedachte : “ ’n Massa mooie herinneringen, da’s het kostbaarste wat we nu nog bezitten”. Gelukkig wordt het album niet te zwaarmoedig. Hoewel er ogenschijnlijk niet veel gebeurt in het verhaal, Yvan gaat wel eens wandelen en spreekt met veel mensen, verveelt het album geen seconde. Davodeau is niet de beste tekenaar, maar zijn personages zijn wel van vlees en bloed, ze stralen echte emoties uit. Ook al zijn we nog maar februari, weet ik nu al dat dit album hoog in mijn toplijst van dit jaar zal eindigen!

Schrijf een review &
win een cadeaubon ter waarde van €5
Schrijf een review