Brecht schreef over Het witte bloed: "Leuk, het Kiekeboe verhaal waarin Mona aanvankelijk nog gewoon Mona is, en ook dan al Marcel aanspreekt met "Toetje". De typische humor en samenloop van omstandigheden zijn zoals steeds aanwezig en zorgen bij momenten voor een (al dan niet brede) glimlach. Hoe Fanny er in slaagt om Mikal te kussen zonder haar hoofd ietwat te draaien is echter een raadsel, ofwel doorboort hij op dat moment haar niet zichtbare oog :-)."