Flow schreef over Het gouden percentiel: "Altijd leuk om de afloop te weten in een tweeluik waarin onze bekende miljardair de hoofdrol op zich neemt. Dit is het vervolg op de ‘Karmanlijn’ waarbij Largo en Jarod – een andere miljardair – op het eind van het vorige album doelloos rondzweven in de ruimte bij een testvlucht.

Intussen is Largo Winch tot bewustzijn gekomen en nadat hij Jarod wakker gemaakt heeft, krijgen ze een boodschap te zien van We Blue. Deze ‘groene’ organisatie wil een statement stellen door beide miljardairs te laten neerstorten met hun raket, gezien de rijke heren niets voor het klimaat doen. De volledige raket is gesaboteerd, waarop Largo en Jarod zich op spectaculaire wijze weten te redden net voordat de raket crasht op aarde. Ze zijn heelhuids in een Amerikaans nationaal park terecht gekomen, maar het gevaar ligt alweer snel op de loer. Via hun gps-trackers in hun ruimtepakken worden ze al snel terug onder vuur genomen. Tussendoor wordt Largo uitgenodigd door Jarod voor een bijeenkomst met het gouden percentiel, ofwel met alle rijkelui op aarde. Daar wil hij een grootse aankondiging doen. Maar eerst moeten ze weten te overleven.. Ook Tom – die dood gewaand werd in het vorige album – komt terug levend boven water, waarbij hij contact opneemt met Simon. Dan komt alles in een stroomversnelling.

Dat tekenaar Philippe Francq een ware kunstenaar op papier is, weten we intussen langer. Ook in dit album weet hij te verbluffen met prachtige landschappen en technische hoogstandjes die hij zonder schroom tot in het kleinste detail weet na te tekenen. Sinds een paar albums neemt Giacometti de fakkel als scenarist over van Van Hamme. Helaas schiet het verhaal in dit album wat te kort en weet het minder te boeien. Alles wordt netjes afgerond, zonder veel nieuwe complotten of verrassingen.

Er zat meer in dit album, gelukkig blijven de tekeningen van de bovenste plank maar dit album behoort niet tot het gouden percentiel van de strips.
"

HEINEN DAI schreef over Het gouden percentiel: "De ruimte was als onderwerp nog niet aan bod gekomen in de avonturen van de miljardair in spijkerbroek. En iemand die zo veel geld heeft en de CEO is van de wereldwijd opererende Winch Group biedt zijn creatieve ouders altijd de mogelijkheid om hem ergens een avontuur te laten beleven. Eenmaal aan boord van het ruimtevaarttuig van collega-miljardair Jarod Manskind gaat er iets fout en dreigen beiden hun rijkdom achter te moeten laten in het aardse bestaan. Uiteraard wordt de miljardair met de gouden stripeieren niet naar zijn laatste rustplaats gebracht en zal er ook gewoon een Largo Winch deel 25 verschijnen.

Na het afscheid van scenarist en bedenker Jean Van Hamme werden we verrast door de naam van Éric Giacometti als opvolger. Met dit vierde album van zijn hand wordt het tweede dubbelluik naar volle tevredenheid afgesloten. Het verhaal is onderhoudend, de actie gedoseerd en de humor komt vooral van de escapades van Largo’s vriend Simon Ovronnaz. Alle vragen die op tafel werden gelegd in het eerste deel worden keurig afgewikkeld en de opdrachtgever van alle tegenslagen wordt ontmaskerd. Het einde is een actierijke achtervolging in een helikopter wat een scène lijkt uit een actiefilm. Dat deze eindigt voor de poorten van attractiepark Jurrasic World zal zorgen voor nieuwe genotsmomenten voor de grafische kwaliteiten van toptekenaar Philippe Francq. Qua realistische stijl en details is hij nog altijd van een onovertroffen niveau.

Dat zal wellicht ook een van de redenen zijn dat het verschijningstempo van Largo Winch-albums al jarenlang een album per twee jaar is. Kwalitatief gezien een goede keuze, beiden hebben zo tijd genoeg om een goed verhaal met dito tekeningen af te leveren. Voor de fans is het wel jammer dat ze telkens lang moeten wachten op een nieuw album. Nieuwe lezers kan het afschrikken omdat ze te lang moeten wachten. Daarmee zouden ze zichzelf te kort doen, want Largo Winch is ook na vierentwintig albums nog altijd een van de beste actiereeksen van het moment. bron ssz"