Het elixir van de duivel

Aan de rand van een bos zullen Aria, Sacham en Marvella hun bivak opslaan. De krylfjes mogen na een lange dag uit hun schuilplaats om een frisse neus te halen. Maar de schorpioentjes zijn erg gespannen, alsof ze een dreiging voelen. Even later hangt er een gigantische zwerm krylfjes boven het gezelschap. Aria, die het beste voorheeft met haar twee schatten, spoort ze aan om met de groep mee te vliegen en een zelfstandig bestaan te beginnen. Het wordt tijd dat ze onder hun soortgenoten gaan leven. Maar zo begrijpen de krylfjes de boodschap niet. Zij voelen zich verstoten en vertrekken zonder afscheid te nemen. Aria heeft meteen door dat ze iets kapot heeft gemaakt, dat ze vrienden heeft gekwetst. En als gekwetste vrienden je vijanden worden ... Het elixir van de duivel, het achtentwintigste deel uit de reeks, is een verhaal over liefde en vriendschap. Centraal staan de gevoelens tussen Aria en haar krylfjes, twee piepkleine wezentjes die een groter hart hebben dan vele mensen. Maar Michel Weyland is ook de lachebekken niet vergeten. Hij introduceert in dit verhaal Drabbel, een dwerg die weliswaar een koppig karakter heeft, maar ook een vertederende kant heeft.