GoSt 111 - stripweb versie

Wie kan je nog vertrouwen? Met de nodige argwaan hebben we dit album ter hand genomen, er zijn immers al zoveel politieverhalen met buitensporig geweld, achtervolgingen en clichématige afrekeningen. De opvallende tekenstijl vanaf de eerste pagina en de directe no-nonsense aanpak zoog ons evenwel meteen in het verhaal. Het begint in Parijs 2012 waar we kennis maken met de Serviër Goran Stankovic, die met zijn moeder en zesjarige dochtertje Anna samenwoont op een bescheiden flat. Goran, die tijdelijk zonder werk is gevallen, probeert met duistere klusjes toch wat geld te verdienen. Voor zijn eerste klus moet hij enkele tassen, die later drugs blijken te bevatten, naar een bepaald adres vervoeren. Hij wordt echter onderschept door de politie en na ondervraging wordt zijn hechtenis verlengd door de officier van justitie. Goran wordt daarna opnieuw verhoord door Alex Lemaître, hoofd van het team drugsinitiatief, die Goran de vrijheid belooft wanneer hij als informant voor hem wil werken. De vrijheid en het weerzien met dochtertje Anna, die een medische ingreep moet ondergaan, lonken en Goran wordt informant met codenaam GoSt 111 (GOran STovanic). Het is echter gevaalijk werk, want betrapt worden door het criminele milieu als verklikker kan dodelijk zijn. Bovendien volgt rechercheur Lemaître de voorschriften voor registratie van informanten niet minutieus op. Hij wil vooral snel scoren met spectaculaire interventies zonder vooraf zijn oversten op de hoogte te houden. Vroeg of laat moet dit fout aflopen. Het is een sterk verhaal dat ons de criminaliteit vanuit het gezichtspunt van de verschillende spelers wil laten zien. De migrant die een regelmatig leven wil opbouwen, maar moeilijk aan vast werk raakt. Hij komt terechtin een netwerk van louche figuren met bedenkelijke klusjes en wordt min of meer gedwongen informant. Zijn familieleden kunnen niet anders dan lijdzaam ondergaan. Daarnaast is er de ambitieuze politieman die vaak afhangt van tips uit het milieu om te kunnen uitpakken met grootschalige acties die de kranten halen, maar relatief weinig resultaat opleveren. En verder zien we de onderzoeksrechter of officier van justitie die meestal niet van bij het begin betrokken wordt en enkel in actie kan treden na het veldwerk van de politie. In plaats van een intense samenwerking tussen magistraat en politie is het veelal louter een controle op de navolging van voorschriften. Dat het scenario van Mark Eacersall (Antananarivo) zo waarheidsgetrouw is, komt ongetwijfeld door de medewerking van Henri Scala (schuilnaam) die al twintig jaar politiecommissaris is en lang bij de Parijse recherche heeft gewerkt. GoSt 111 werd op het stripfestival van Angoulème in 2021 bekroond tot beste strip in het polargenre (detectives en politieverhalen). De sociale achtergrond van marginale criminelen komt aan bod maar ook de concurrentie tussen politiediensten. De tekeningen en inkleuring zijn van Marion Mousse. Het is zijn eerste album dat in het Nederlands verschijnt. Zijn karaktervolle tekenstijl doet een beetje denken aan Baru maar nog wat ruwer. Overbodige details hoef je niet te zoeken. Hij weet ook de Parijse banlieus treffend en rudimentair in beeld te brengen. Het album neemt een aparte plaats in, ook door de vlotte maar sobere verteltrant. Te onthouden voor de eindejaarslijstjes. BRON SSZ Jan Goffin