Meer info
Reviews
Gemiddelde score 3 / 5Jim publiceerde al jaren strips vooraleer hij zijn echte doorbraak kende met “Een nacht in Rome”. Daarin speelt een veertigjarige man de hoofdrol, en dat lijkt me overeen te komen met de gemiddelde hedendaagse lezer. Raphaël deed dan nog waar iedere gesettelde burger ook wel eens aan denkt maar niet durft te doen: afspreken met een vroegere geliefde. Ook in de volgende tweeluiken was de situatie herkenbaar zo staat er een ruzie centraal in “de erectie”. In “Helena” ging het over het knappe meisje van de klas waar je nooit mee durfde te praten. In dit tweeluik gaat het deze keer meer over onthaasten, hoe gaan we om met de werkdruk, het constant bereikbaar zijn en moeten presteren. Ook deze keer staat een veertiger centraal. Mathias D’Ogrement is een echter carrièreman. Zijn werk komt op de eerste plaats, daarna volgt zijn status en als laatste zijn gezin. Als geslaagde zakenman houdt hij meer van cijfers en zijn secretaresse dan van zijn vrouw en kinderen. Het liefste laat hij zijn jaarlijkse vakantie dan ook aan zich voorbij gaan om nog te helpen bij een grote zakendeal. De bedrijfsarts maant hem echter aan tot meer kalmte omdat zijn bloeddruk wel erg hoog is. Dan slaat het noodlot toe. Niet Mathias, maar wel zijn geliefde secretaresse sterft aan een beroerte. Op de dag van de begrafenis slaan de stoppen bij Mathias door, terwijl zijn gezin op hem wacht om op reis te vertrekken vlucht hij weg en schrijft zich in voor een detoxstage. Daar wachten hem 10 dagen van onthouding in de natuur, zonder telefoon, zonder internet en met als enig voedsel rozemarijnsap. Iedere deelnemer krijgt een tent en mag zich in stilte wijden aan de onthaasting. Te midden van al het new age-geitenwollensokken-chakra gedoe voelt Mathias al vlug de rebel in zich opkomen, maar zowel de organisatie, de natuur als zijn eigen rug werken niet mee. In het afsluitende deel van dit tweeluik komt Mathias echter al vlug tot inkeer. Zodat de toon van het verhaal wat omslaat. Het verhaal wordt minder humoristisch en gaat wat meer zweven. Jim danst met dit tweede deel dan ook op een slap koord. In dit tweede deel vliegen de wijsheden je om de oren. De krachtige personages en de epiloog waarin Jim alles wat weet te relativeren zorgen er echter voor dat we niet met een kleffe smaak in de mond achterblijven. Jim kreeg het idee voor dit verhaal nadat een van zijn vrienden zo’n detoxstage had gevolgd. Het personage van Mathias is dan ook op hem gebaseerd. Voor dit tweeluik werkte Jim samen met Antonin Gallo, die vooral gekend is als illustrator. Jim tekende de personages en Gallo tekende de decors. Alles is uitgevoerd in sepiatinten. Wat direct een warm gevoel oproept. Jim gebruikt zo weinig mogelijk tekst, dit zorgt soms voor prachtige tekstloze pagina’s waar je zeker de tijd voor moet nemen. Ze zorgen ook voor rust zodat je de verkondigde wijsheden wat kan laten bezinken. Ook dit keer weet Jim ons te beroeren. Hij slaagt er in om ons toch sympathie te doen krijgen voor Mathias alhoewel hij eigenlijk alleen maar met zichzelf bezig is. Hij weet ook handig te vermijden dat zijn verhaal een te hoog “geitenwollen sokken” gehalte krijgt door nu en dan een komische noot in te voegen en die alles toch wat relativeert. Daarenboven tillen de tekeningen het verhaal naar een hoger niveau zodat dit zonder twijfel een topstrip is die zijn plaats verdient in menig eindejaarslijstje!"
win een cadeaubon ter waarde van €5 Schrijf een review