DERRICK, De dood zal ik niet overleven

In Frankrijk is dit de revelatie van jaar. Reeds meerdere herdrukken van deel 1 en ondertussen ook de prijs van beste Thriller ontvangen op het festival van Vienne. Het verhaal is ook opgevat als bepaalde televisieseries waarin elke aflevering autonoom blijft en een anekdote vertelt, terwijl een algemeen plot van het ene avontuur naar het andere leidt. Wanneer een lichaam dagen, maanden of jaren rot, is het bedekt met vliegen en de geur heft het hart op. Specialisten moeten ingrijpen om het pand schoon te maken en alles wat weinig waarde heeft te herstellen. Het is noodzakelijk om een ​​goede maag te hebben om dit werk te doen; om eerlijk te zijn, is het belangrijk om een ​​beetje verdwaald te zijn omdat niemand zo'n smerige baan wil hebben. In feite zijn de hoofdrolspelers van RIP meer slachtoffers dan de echte acteurs in hun leven waarover ze uiteindelijk weinig controle hebben. De kleine ploeg bestaat uit een half dozijn mannen; elk volume zal de schijnwerper op een van hen belichten. Mensen sterven soms in algemene onverschilligheid. Deze mensen die geen familie hebben, geen entourage, geen vriend. Soms blijven ze lang thuis voordat ze worden ontdekt. Gelukkig is het bedrijf dat Derrick en zijn collega's in dienst heeft verantwoordelijk voor het opruimen voordat het hele gezin voorbijgaat. Wat ze ontdekken is niet altijd mooi om te zien. En dan is er die ring.....