De Bergenvaarders

De kansengrijpers Uitgeverij Syndikaat legt sinds geruime tijd lijntjes met allerlei Nederlandse organisaties en steden om via stripverhalen geschiedenis op een educatieve manier aan de lezer te presenteren. Dat is geenszins een nieuw fenomeen, ook in de reeks Suske en Wiske of Jommeke verweven de auteurs hun verhalen met verlangens en vereisten van (commerciële) partners. Zo kwam ook De Bergenvaarders tot stand. Voor de financiering konden de uitgeverij en de auteurs een beroep doen op allerlei fondsen en stichtingen, maar ook via crowdfunding zodat particulieren, met name stripliefhebbers, eveneens hun duit in het zakje konden doen. Een vervelend tot zelfs ontzettend irritant neveneffect is dat crowdfunders die daarvoor betaalden ook als figurant opduiken in dit album. Gooi die de volgende keer overboord, alsjeblieft, je doet er enkel de crowdfunders een plezier mee. Te pas en vooral te onpas zie je figuurtjes in een realistischere tekenstijl frontaal naar de lezer kijken, velen ook met moderne brilmonturen, het verhaal speelt zich echter af in 1370. Het is alsof een beginnende regisseur niet lette op amateurfiguranten die het niet kunnen laten in de lens te kijken en verstard blijven staan... of poserend met een vis begot! Als kijker let je er wel op en het leidt ten zeerste af. Gelukkig zijn we grotendeels van dat gepeupel af — we staan er zelf ook tussen, hoor — eenmaal de hoofdfiguren aan boord van een kogge zijn gegaan op weg naar Noorwegen. Die hoofdfiguren zijn Thomas en zijn jongere zusje Hille, twee boefjes die als verstekelingen in de Hanze- en havenstad Deventer zijn aangekomen. Ze wilden eigenlijk naar Denemarken, maar in Deventer valt ook wel iets te verdienen. Ze houden twee rijke handelaars in het oog waarvan de narcistische zwendelaar Rodolphus een huwelijk wil arrangeren met de dochter van heer Gherard om samen de meest invloedrijke en rijkste familie van Deventer te worden. Gherard en zijn geëmancipeerde dochter hebben daar geen oren naar en Rodolphus zoekt dan maar een andere manier om zelf de machtigste te worden. Hij spant Thomas en Hille voor zijn kar. Ze worden gedwongen aan te monsteren op het schip van Gherard om op diens eerstvolgende afvaart naar Noorwegen een kostbare vrachtbrief te stelen. Het begin van een avontuur waarvoor de debuterende tekenaar Joey Potargent, de ambitieuze scenarist Kristof Berte (Lise op Monstereiland) en de alomtegenwoordige inkleurder Shirow Di Rosso (met de hulp van zijn vijftienjarige dochter Sakura Van Rossem) de krachten bundelen voor een amusant verhaal. Op een paar plaatjes na merk je nergens dat Kristof zonodig een verhaal voor commercieel-educatieve doeleinden moest schrijven. In de hardcoverversie zit aansluitend een katern van 16 pagina's waarin tientallen historische elementen voorgesteld en uitgelegd worden. Heel interessant en leerrijk trouwens. In de strip zelf komen die elementen voornamelijk op de achtergrond voor, in de decors of in attributen. In de eerste plaats biedt Kristof zijn lezers een volwaardig komische avonturenstrip aan en geen formulestrip die zoveel vereisten moet aanvinken om aan een wenslijstje van allerlei instanties en andere soorten belangengroepen te beantwoorden. Je merkt de grote vrijheid die de auteurs te beurt viel. De personages zijn wat typische karaktertjes waarbij het brutaaltje Hille meer kleur heeft dan haar ondernemende broer. Er is nog meer ontwikkeling mogelijk als De Bergenvaarders de komende jaren mag uitgroeien tot een langer lopende reeks. Het middeleeuwse tijdperk en de historische achtergrond is een boeiende voedingsbodem voor meer van dergelijke avonturen. Kristof en Joey doorspekken het ook met toffe knipoogjes, zoals Mie Toe of diverse verwijzingen naar Asterix. Ondanks het verplichte nummertje met in de weg lopende crowdfunders grijpt Limburger Joey, bouwjaar 1982, ook gulzig zijn kans. Zijn personages doen ons soms denken aan de tekenfilmfiguren uit Er Was Eens... Het Leven (dat ook als stripversie bij Silvester verschijnt). Daarmee willen we alleen maar zeggen dat het soepele figuurtjes zijn die hij met een beweeglijke penseellijn op papier zet. Hij legt zich bovendien toe op een grote variatie aan expressies, camerastandpunten en soms grootse decors. Je zou echt niet zeggen dat dit zijn eerste album is na wat werk in eigen beheer (Bieske) of deelnames aan collectiefalbums zoals Schets en Scheef (ook van Berte), De Pierkes en Piet Pienter en Bert Bibber: Op het Spoor van Pom. Alleen al pagina 26 getuigt van een grote maturiteit, of alleszins van een pak voorbeelden die een goede invloed op de tekenaar hebben. Het doet ons plezier dat er nog dergelijke publicatiekansen zijn voor aanstormende talenten die hun talent effectief kunnen waarmaken op een iets grotere schaal dan het stripbeurscircuit. Een beloning voor dat werk en een investering in de toekomst is nog het best mogelijk door gewoon hun album te kopen. En als je per se met je smoel in het boek wil, vraag dan op signeersessies aan Joey om een karikatuur van je te tekenen.