Bella Ciao

deel 2 van 3 Bella ciao is een lied van opstand, dat een hymne is geworden voor verzet over de hele wereld ... Door de titel van dit lied toe te eigenen om er het verhaal van te maken, door familiesaga en fictie te mengen, feitelijke realiteit en geschiedenis, tragedie en komedie, vertelt Baru hierdoor een mooi verhaal over Italiaanse immigratie. Bella ciao, het is voor hem een ​​poging om de brandende vraag van onze tijd te beantwoorden: die van de prijs die een buitenlander moet betalen om het niet meer te zijn en om transparant te worden in de Franse samenleving. De buitenlander hier is Italiaans. Maar kunnen we twijfelen aan de universaliteit van de vraag? 'Teodoro Martini, de verteller, reconstrueert zijn familiegeschiedenis volgens de fluctuaties van zijn geheugen, door de herinnering op te roepen van de ongeveer dertig mensen die veertig jaar eerder bij zijn avondmaaltijd waren. Het verhaal ontvouwt zich als de herinnering aan Teodoro, allemaal in chronologische discontinuïteit. Het gaat over een bloedbad in Aigues-Mortes in 1893, verzet tegen de nazi's, terugkeer naar het land, Mussolini, Claudio Villa, Black Socks en Maurice Thorez ... Soepkeukens en de dood van hoogovens ... Al met al een prijs die betaald moet worden om transparant te worden.