Abstract expressionism

In het New York van de jaren 40 en 50 ontwikkelden kunstenaars en kunstenaressen een schilderkunst die als Abstract Expressionisme wereldwijd aanzien zou verwerven. De leden van de zogenaamde New York School droegen met hun gedurfde visie en een nieuw artistiek vocabulaire bij aan de internationale doorbraak en de dominante positie van de Amerikaanse schilderkunst in de tweede helft van de 20e eeuw. Niet zoals bij andere eigentijdse kunststromingen verwijst het begrip “Abstract Expressionisme” zozeer naar een bepaalde stijl alswel naar een houding, een mentaliteit, die wordt gekenmerkt door opstandigheid en het geloof in de vrijheid van expressie. De tegenstellingen tussen het door de Oost-Aziatische kalligrafie geinspireerde beeldschrift van Mark Tobey en het picturale gebaar van Willem de Kooning of tussen de dynamische action painting van Jackson Pollock en de rustige, meditatieve schilderijen van Mark Rothko en Barnett Newman, zijn enorm. Allemaal hebben ze een voorkeur voor het afbeelden van moreel geladen thema’s, waarbij het vooral gaat om individualiteit en spontane improvisatie.